47:39
39
IN
EVANGELIUM
IOANNIS
40
causa
sic
loquutum
esse.
Maior
eius
erat
modestia
et
pietas
quam
ut
adeo
severa
castigatione
opus
haberet.
Deinde
non
peccabat
ipsa
sciens
et
volens,
sed
Christus
periculo
tantum
occurrit,
ne
alio
quam
oportet
trahatur
matris
dictum,
quasi
ex
eius
praescripto
miraculum
postea
ediderit.
4.
Quid
tibi
mecum
mulier
?
Graece
ad
verbum
est,
Quid
tibi
et
mihi?
Sed
Graecis
tantundem
valet
haec
loquutio
ac
Latinis,
Quid
tibi
mecum?
Vetus
interpres
multos
fefellit,
qui
putarunt
Christum
negare,
vini
defectum
pertinere
ad
suam
et
matris
curam.
Atqui
ex
secundo
membro
colligere
promptum
est,
quam
id
remotum
sit
a
Christi
sensu.
Curam
enim
hanc
suscipit,
ac
suarum
esse
partium
testatur,
quum
addit
horam
suam
nondum
venisse.
Utrumque
ergo
coniungi
debet,
Christum
tenere
quid
facto
sit
opus,
et
tamen
matris
admonitu
hac
in
re
nihil
facturum.
Insignis
certe
locus.
Cur
enim
matri
praecise
negat
quod
liberaliter
aliis
quibuslibet
toties
postea
concessit?
Deinde
cur
simplici
repulsa
non
contentus,
eam
in
vulgarem
mulierum
ordinem
cogit,
nec
iam
matris
nomine
dignatur?
Hac
Christi
voce
palam
constat
denuntiari
hominibus,
ne
nominis
materni
honorem
superstitiose
in
Maria
evehendo,
quae
Dei
propria
sunt
in
ipsam
transferant.
Sic
ergo
matrem
Christus
alloquitur,
ut
perpetuam
ac
communem
saeculis
omnibus
doctrinam
tradat,
ne
immodicus
matris
honor
divinam
suam
gloriam
obscuret.
Porro
quam
necessaria
haec
admonitio
fuerit,
ex
crassis
foedisque
superstitionibus,
quae
postea
sequutae
sunt,
plus
satis
notum
est.
Facta
est
enim
Maria
regina
coeli,
spes,
vita,
et
mundi
salus.
Denique
eo
progressus
est
vesanus
furor,
ut
Christi
propemodum
nudati
spoliis
eam
ornarent.
Quumque
has
exsecrabiles
in
filium
Dei
blasphemias
damnamus,
maligni
et
invidi
vocamur
a
papistis.
Imo
improbe
calumniantur,
sanctae
virginis
honorem
hostiliter
a
nobis
impugnari.
Quasi
vero
non
habeat
quantum
illi
honoris
debetur,
nisi
dea
fiat:
aut
hoc
illi
sit
honorificum,
sacrilegis
titulis
ornatam
in
Christi
locum
subrogari.
Atrocem
ergo
illi
Mariae
iniuriam
faciunt,
quando,
ut
mentitis
eam
laudibus
deforment,
Deo
eripiunt,
quod
suum
est.
Nondum
venit
hora
mea.
Significat
se
hactenus
non
incogitantia
vel
torpore
cessasse.
Interea
subindicat
sibi
rem
curae
futuram,
ubi
opportunitas
advenerit.
Itaque
sicut
matrem
insimulat,
quod
intempestive
festinet,
ita
rursum
miraculi
spem
facit.
Utrumque
agnoscit
sancta
virgo,
neque
enim
amplius
eum
compellat.
Et
quum
ministros
admonet
ut
quidquid
ille
praeceperit
faciant,
novum
quiddam
sperare
se
ostendit.
Caeterum
haec
doctrina
latius
patet,
quoties
Dominus
nos
tenet
suspensos,
auxiliumque
suum
differt,
non
ideo
torpere,
sed
potius
opera
sua
sic
moderari,
ut
nihil
nisi
|