40:39
39
PRAELECTIONES
40
interdum
variae
formae,
sed
quae
inter
se
respondent.
Sic
etiam
poterat
lector
hic
errare,
quasi
in
uno
capite
exstarent
diversae
facies:
ideo
dicit
propheta
ab
excelso
fuisse
extentas,
vel
divisas.
Hic
ergo
significat
capitum
diversitatem.
Quantum
ad
alas,
dicit
fuisse
extentas:
et
modum
simul
exprimit,
nempe
quod
duae
alae
coniunctae
fuerint,
vel
colligatae,
ut
unumquodque
animal
coniunctum
esset
proximo.
Cohaerebant
igitur
inter
se
alis
quatuor
animalia:
hoc
propheta
intelligit.
Quantum
ad
reliquas
alas
dicit
corpora
illis
texisse:
et
ita
videmus
aliquam
esse
similitudinem
inter
hoc
spectaculum,
et
quod
oblatum
fuit
Isaiae,
quemadmodum
refert
cap.
6.
Cur
autem
alae
fuerint
simul
coniunctae
sursum,
ratio
videtur
satis
clara,
quod
scilicet
Deus
sic
habeat
diversos
motus,
et
agitet
terram,
ut
tamen
quae
videntur
inter
se
confligere
optime
consentiant.
Coniunctio
igitur
fuit
sursum,
hoc
est
ipsius
Dei
respectu:
quia
in
terra
apparet
saepe
horribilis
confusio:
et
opera
Dei,
quemadmodum
attigi,
videntur
inter
se
pugnare:
sed
si
quis
oculos
in
coelum
attollat,
videbit
optime
congruere
quae
speciem
repugnantiae
ostendunt
infra,
hoc
est
quamdiu
subsidimus
in
terra
et
praesenti
rerum
statu.
Postea
addit,
12.
Et
unumquodque
ad
(contra)
faciem
suam
ambulabat:
secundum
quod
erat
illuc
spiritus
ad
ambulandum
(hoc
est
secundum
quod
ferebat
spiritus
ad
ambulandum)
ambulabant,
non
revertebantur
ambulando.
Hic
repetit
propheta
fuisse
directum
iter
animalibus
cuique
versus
vel
contra
faciem
suam:
tertio
idem
paulo
post
dicet:
neque
supervacua
est
haec
narratio,
quia
ut
heri
diximus,
et
paulo
post
rursus
dicendum
erit,
vix
possumus
adduci,
ut
demus
gloriam
sapientiae
Deo.
Sicuti
enim
sumus
hebetes,
ita
putamus
Deum
miscere
omnia
inconsiderate,
quasi
esset
in
tenebris.
Quoniam
ergo
videntur
nobis
tortuosae
Dei
actiones,
necesse
fuit
saepius
hoc
membrum
repeti,
nempe
angelos
incedere
contra
faciem
suam,
hoc
est
esse
attentos
ad
obsequium.
Nam
et
filius
qui
volet
morem
gerere
patri,
vel
servus
domino,
saepe
tamen
tumultuatur,
et
perturbat
quod
agendum
erat.
Quoniam
in
creaturis
apparet
semper
aliquid
confusum,
ideo
propheta
tam
diligenter
inculcat
angelos
ambulare
versus
faciem
suam,
hoc
est
ita
ut
tendant
ad
suum
scopum,
neque
declinent
huc
vel
illuc.
Quod
autem
de
angelis
pronuntiat,
referri
debet
ad
ipsum
Deum:
quia
eius
consilium
non
fuit
hic
attollere
angelicam
sapientiam,
sed
proponit
Dei
ministros
nobis,
ut
illic
cernamus
quod
unum
est
ex
principiis
fidei
nostrae,
Deum
scilicet
ita
moderari
suas
actiones,
ut
nihil
illic
sit
contortum,
vel
erraticum.
Addit
quocunque
|