55:389
389
CAPUT
I.
390
Ideo
dicit
frater,
significans
non
ante
locum
esse
huic
doctrinae,
quam
dum
asciti
in
ordinem
filiorum
Dei
sumus.
Tametsi
recepta
est
lectio
ev
xouc
TOptiocic:
tamen
Erasmo
assentior,
potius
legendum
esse
nopioac
absque
diphthongo,
in
opibus,
vel
cum
opibus:
quod
posterius
mihi
magis
placet.
12.
Beatus
vir
qui
suffert
tentationem:
quoniam
quum
probatus
fuerit,
accipiet
coronam
vitae,
quam
promisit
Deus
diligentibus
ipsum.
13.
Nemo
quum
tentatur,
dicat,
a
Deo
tentor.
Deus
enim
nec
tentari
malis
potest,
nec
quemquam
tentat
14.
Sed
unusquisque
tentatur,
dum
a
sua
concupiscentia
abstrahitur
et
inescatur.
15.
Postquam
autem
concupiscentia
concepit,
parit
peccatum:
peccatum
vero
perfectum,
generat
mortem.
12.
Beatus
vir.
Postquam
adhibita
consolatione,
temperavit
eorum
dolorem
qui
duriter
tractantur
in
hoc
mundo,
et
rursum
humiliavit
magnorum
supercilia
:
nunc
concludit
beatos
esse
qui
aerumnas
et
alias
tentationes
magno
animo
perferunt,
ita
ut
superiores
emergant.
Posset
quidem
nomen
tentationis
aliter
accipi,
nempe
pro
cupiditatum
aculeis
qui
intus
animum
pungunt:
sed
existimo
fortitudinem
in
perferendis
rebus
adversis
hic
laudari.
Ut
sit
paradoxum,
non
esse
beatos,
ut
vulgo
putantur,
quibus
ex
voto
omnia
proveniunt:
sed
qui
malis
non
vincuntur.
Quoniam
quum
probatus.
Rationem
reddit
superioris
sententiae:
nam
corona
sequitur
certamen.
Ergo
si
summa
beatitudo
est,
in
regno
Dei
coronari
:
sequitur,
certamina,
quibus
nos
Dominus
exercet,
adiumenta
esse
nostrae
felicitatis.
Ita
argumentum
est
a
fine,
vel
ab
effectu:
unde
colligimus,
ideo
tot
malis
vexari
fideles,
ut
manifesta
fiat
eorum
pietas
et
obedientia:
sicque
demum
ad
recipiendam
vitae
coronam
praeparari.
Caeterum
perperam
ratiocinantur
qui
inde
inferunt,
nos
coronam
pugnando
mereri.
Nam
quum
eam
gratuito
nobis
Deus
destinaverit,
tantum
ad
eam
recipiendam
nos
aptat.
Nam
quod
subiicit,
promissam
esse
iis
qui
Deum
diligunt:
ita
loquendo,
non
asserit
dilectionem
hominis
esse
causam
(praevenit
enim
nos
Deus
suo
erga
nos
amore),
sed
tantum
significat,
eos
demum
approbari
Dei
electos,
qui
ipsum
diligunt.
Interea
admonet,
victores
omnium
tentationum
fore
qui
Deum
amant:
nec
alia
de
causa
nos
animo
defici
quum
tentamur,
nisi
quia
praevalet
mundi
amor
in
nobis.
13.
Nemo
quum
tentatur.
Hic
vero
non
dubium
est
quin
de
alio
tentationis
genere
disserat.
Plus
satis
notum
est,
tentationes
omnes
externas,
quarum
hactenus
facta
est
mentio,
nobis
a
Deo
immitti.
Hoc
sensu
tentavit
Deus
Abraham,
et
quotidie
nos
tentat:
hoc
est,
experitur
quales
simus,
obiecta
|