[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:389  389  CAPUT  IV.  390  6.  Ego  enim  iam  immolor.  Reddit  causam  tam  seriae  obtestationis  qua  usus  est  :  ac  si  diceret  :  Ego  quamdiu  vixi,  manum  tibi  porrexi  :  tibi  meae  assiduae  exhortationes  non  defuerunt  :  tibi  mea  consilia  fuerunt  magno  adiumento,  et  exemplum  etiam  magnae  confirmationi  :  iam  tempus  est  ut  tibi  ipse  magister  sis  atque  hortator*  natareque  incipias  sine  cortice:  cave  ne  quid  morte  mea  in  te  mutatum  animadvertatur.  Caeterum  notandae  sunt  loquutiones  quibus  mortem  suam  designat.  Nomine  resolutionis  significat  nos  moriendo  non  prorsus  interire,  quia  tantum  anima  a  corpore  solvitur.  Unde  colligimus,  mortem  nihil  esse  quam  animae  a  corpore  migrationem.  Quae  definitio  testimonium  continet  de  animae  immortalitate.  Immolatio  peculiariter  Pauli  morti  congruebat,  quam  obibat  pro  asserenda  Christi  veritate.  Nam  quamvis  pii  omnes  tam  vivendo  obedienter,  quam  moriendo,  hostiae  siot  Deo  acceptae  :  praestantiore  tamen  modo  immolantur  martyres,  sanguinem  fundendo  pro  Christi  nomine.  Adde  quod  verbum  arcevSeaom,  quod  Paulus  hic  usurpat,  non  quamvis  immolationem  significat,  sed  quae  fit  in  foederibus  sanciendis.  Ergo  idem  hoc  loco  significat,  quod  clarius  exprimit  ad  Philipp,  capite  2,  17,  quum  dicit,  Quin  etiam  si  immolor  super  sacrificio  fidei  vestrae,  gaudeo.  Nam  illic  intelligit  fidem  Philippensium  non  aliter  morte  sua  sancitum  iri,  quam  caesis  victimis  foedera  olim  sanciebantur.  Non  quod  in  martyrum  constantia  proprie  fundata  sit  fidei  nostrae  certitudo:  sed  quia  non  parum  ad  confirmationem  nostram  valet.  Praeclaro  itaque  elogio  mortem  suam  hic  ornavit  Paulus,  quum  vocavit  doctrinae  suae  sanctionem,  ut  inde  pii  magis  animarentur  ad  perseverandum,  quam  labascerent,  ut  saepe  fieri  solet.  Tempus  resolutionis.  Haec  quoque  loquutio  notanda  est:  quia  eleganter  nimium  mortis  horrorem  elevat,  vim  naturamque  eius  indicendo.  Qui  fit  enim  ut  tantopere  consternentur  homines  ad  quamvis  mortis  mentionem,  nisi  quia  in  morte  cogitant  interitum?  Contra  Paulus,  resolutionem  vocans,  negat  hominem  interire:  sed  animam  tantum  a  corpore  suo  solvi  docet.  Atque  huc  facit  quod  secure  pronuntiat  tempus  instare:  quod  facere  non  posset  sine  mortis  contemptu.  Quam  quam  enim  hic  naturalis  est  affectus,  qui  exui  in  totum  nunquam  potest,  ut  mortem  refugiat  homo  atque  horreat:  fide  tamen  vincendus  est  metus  ille,  ne  impediat  quominus  obedienter  hinc  migremus  quoties  nos  Deus  vocaverit.  7.  Bonum  certamen.  Quia  vulgo  solet  ex  eventu  fieri  iudicium,  poterat  damnari  Pauli  certamen,  quum  minus  prosper  esset  exitus.  Ideo  iactat  praeclarum  esse,  qualecunque  videatur  mundo.  Quae  praedicatio  eximiae  fidei  testimonium  est.  Neque  enim  tantum  miser  habebatur  Paulus  omnium  opinione,   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci