5:389
AD
SADOLETI
EPISTOLAM.
gere,
quo
praeoccupatae
nostri
odio
lectorum
mentes
nihil
nobis
crederent,
antequam
ad
alia
veniam,
ad
istam
obiectionem
breviter
respondebo.
De
me
non
libenter
loquor.
Quoniam
tamen
prorsus
silere
non
pateris,
dicam,
quod
salva
modestia
potero.
Ego,
si
meis
rationibus
consultum
voluissem,
nequaquam
discessissem
a
vestra
factione.
Neque
vero
gloriabor,
fuisse
mihi
in
illa
facilem
ad
honores
obtinendos
viam:
quos
ego
nunquam
concupivi,
et
quibus
captandis
animum
nunquam
potui
adiicere.
Quanquam
certe
non
paucos
novi
ex
meis
aequalibus,
qui
ad
aliquem
locum
obrepserunt,
quos
mihi
partim
assequi,
partim
praecurrere
licebat,
[fol.
21]
Id
unum
dicere
contentus
ero,
quod
in
summis
votis
fuisset,
mihi
non
fuisse
difficile
illic
adipisci:
nempe
ut
otio
literario
cum
honesta
aliqua
ingenuaque
conditione
fruerer.
Proinde
nunquam
verebor,
ut
mihi
quispiam,
nisi
penitus
perdita
fronte
obiiciat,
me
extra
regnum
papae
aliquid
corpori
meo
quaesisse,
quod
illic
non
esset
mihi
paratum
.f
Farello
autem
quis
id
obiicere
audeat?
si
sua
illi
industria
fuisset
vivendum,
eos
iam
in
literis
progressus
fecerat,
qui
esurire
ipsum
non
sinerent.
Et
erat
splendidiore
familia
natus,
quam
ut
alienae
opis
indigeret.
De
nobis,
quos
veluti
digito
notabas,
respondere
tibi
nominatim
placuit.
Sed
quoniam
videris
omnes,
qui
eandem
nobiscum
hodie
causam
sustinent,
oblique
suggillare,
velim
intelligas,
nullum
posse
abs
te
nominari,
pro
quo
non
melius
tibi
respondeam,
quam
pro
Farello,
vel
me
ipso.
Sunt
aliquot
nostrorum
tibi
ex
fama
cogniti:
de
illis
conscientiam
tuam
appello.
Putesne
fame
fuisse
adactos,
ut
a
vobis
demigrarent,
et
rebus
desperatis,
ad
istam
conversionem,
velut
ad
novas
tabulas
profugisse?
Verum,
ne
longum
catalogum
recenseam,
hoc
dico,
eorum,
qui
causae
huius
aggrediendae
principes
fuerunt,
neminem
fuisse,
qui
non
meliore
foret
apud
vestros
loco
et
fortuna,
quam
ut
de
nova
aliqua
vitae
ratione
propterea
cogitandum
fuerit.
Age
nunc,
paulisper
mecum
reputa,
quos
honores
et
quas
potentias
simus
adepti.
Nos
enim
alias
neque
opes,
neque
dignitates
affectasse,
aut
captasse,
quam
quae
nobis
obtigerunt,
testes
erunt
omnes
qui
nos
audierunt.
Quum
illi
in
omnibus
dictis
ac
factis
nostris
non
modo
suspicionem
nullam
animadverterint
eius
ambitionis
cuius
nos
insimulas,
sed
etiam
claris
indiciis
nos
ab
ea
toto
pectore
abhorrere
deprehenderint,
non
est
quod
verbulo
uno
sic
eorum
mentes
fascinari
posse
speres,
ut
futili
maledicto
potius
credant,
quam
totae
tam
certis,
quae
a
nobis
habuerunt,
experimentis.
Ac
utre
potius
agamus
quam
verbis:
ius
gladii,
et
alias
civilis
iurisdictionis
partes,
quas
sub
immunitatis
specie
personati
episcopi
et
sacerdotes
fraudulenter
magistratui
ereptas
sibi
vindicarant,
annon
magistratui
restituimus
?
Omnia,
quae
sibi
usurpaverant,
damnationis
et
ambitionis
instrumenta,
nonne
detestati
sumus,
et
adnixi
ut
abolerentur?
|