7:388
En
speciosa
reformatio,
cuius
promissione
hactenus
mundum
lactarunt:
tot
idololatriae
portenta,
quibus
deformata
est
ecclesia
Dei,
tot
superstitionum
inquinamenta,
tot
sacrorum
profanationes,
tantam
errorum
colluviem
non
attingere:
nihil
minuere
de
tyrannico
legum
impiarum
iugo,
quibus
illaqueatae
sunt
miserae
conscientiae:
sed
haereticos
iudicare,
qui
novari
aliquid
cupiunt.
Ubi
illa
audientia,
quam
sibi
multi
nimium
simplices
pollicebantur?
Quod
si
qua
eorum
animos
tangeret
religio,
imo
si
quem
omnino
Deum
esse
putarent,
an
tanta
securitate
res
tanti
momenti,
quasi
per
iocum,
transsilirent?
Agitur
Dei
gloria,
aeternum
Christi
regnum,
totius
ecclesiae
salus.
Coguntur,
ut
aliquousque
communibus
christiani
populi
votis
morem
gerant,
concilium
habere.
Praefantur
[pag.
47]
tamen,
ideo
se
venisse,
ut
spem
emendationis
praecidant.
Tantundem
enim
valent
eorum
verba,
ac
si
plane
ac
diserte
negarent,
fore
in
posterum
melius.
Neque
tamen
sic
agendo,
quidquam
alienum
designant
sua
persona.
Nihil
enim
in
pietatis
eversione,
aut
sacrorum
corruptelis
deplorant
hodie
boni
omnes,
cuius
non
illi,
qui
ad
iudicandum
sedent,
culpam
sustineant.
*)
Miramur
ergo,
si
ipsi,
dum
rei
aguntur,
secundum
se
protinus,
intacta
causa,
ferunt
sententiam?
2)
Sed
hoc
plus
quam
absurdum
est,
iudicandi
potestatem
iis
permitti,
quorum
crimen
in
iudicium
adducitur.
Et
tamen,
quid
aliud
proficiunt,
nisi
ut
agnoscant
oculati
omnes,
scelerum
eos
minime
poenitere,
dum
pertinaciter
defendunt
quidquid
in
illis
accusamus?
Neque
enim
efficient,
ut
rata
sit
eorum
impietas,
quia
sunt
ipsi
obstinati.
Quaeret
nunc
quispiam:
Quem
igitur
concilii
fructum
ostentant?
Nempe,
ut
compositis
inter
principes
christianos
bellis
tranquillam
reddant
ecclesiam.
Nugae.
Quis
enim
nescit,
Romanenses
flabella
esse
concitandis
bellorum
motibus,
quocunque
eorum
afflatus
penetraverit?
Restat
igitur,8)
ut
collapsam
morum
disciplinam,
praesertim
in
suo
clero,
restituant.
Quam
fideliter
autem
incubuerint
in
hanc
partem,
ex
actis
liquet.
Viam
[pag.
48]
enim
illic
patefaciunt,
ut
videbimus,
qua
liceat
in
posterum
quod
semper
licuit.
Ne
tamen
nihil
actum
fuisse
quis
putet
tam
sumptuoso
apparatu,
erit
forte
in
pileis
et
calceis
reliquoque
vestitu
aliqua
reformatio.4)
Hunc
in
modum
quum
Deo
et
hominibus
illudant,
non
pudet
eos
prophetarum
induere
1)
Add.
Tous
les
erreurs,
dy
ie,
en
la
doctrine
et
tous
les
abuz
leur
sont
a
imputer.
2)
Nous
esbahissons
nous
si
un
malfaicteur,
quand
il
est
iuge
en
sa
cause,
s'absoult
de
prime
face,
sans
regarder
si
c'est
a
tort
ou
a
droit?
3)
Le
troisiesme
article
est
de
reformer
le
clerge
et
y
mettre
bonne
police.
4)
laquelle
sera
observee
de
ceux
qui
se
voudront
monstrer
bien
devots.
|