5:388
antea
cum
populo
genevensi
necessitudinis
fuerit,
tantam
nunc
repente
benevolentiam
erga
eum
testaris,
cuius
nullum
antea
signum
exstiterit:
et
is
homo,
qui
prope
a
pueritia
imbutus
romanis
artibus,
quales
scilicet
nunc
*
discuntur
in
romana
curia,
in
illa
calliditatis
ac
versutiarum
omnium
officina,
adeoque
in
sinu
Clementis
educatus,
nunc
etiam
factus
cardinalis,
multas
notas
habes,
quae
te
suspectum
plerisque
fere
omnibus
hac
in
parte
reddant.
Insinuationes
vero
illae
tuae,
quibus
in
simplicium
hominum
animos
influere
te
posse
credidisti,
nullo
negotio
refellerentur
ab
homine
non
prorsus
stupido.
Verum
istud,
quod
multis
forsan
credibile
futurum
sit,
quia
mihi
cadere
non
videtur
in
hominem
liberalibus
omnibus
doctrinis
expolitum,
adscribere
tibi
nolo.
Agam
igitur
perinde
[fol.
20j
tecum,
ac
si
optimo
animo,
quemadmodum
scilicet
virum
ista
docfrina,
prudentia,
gravitate
praeditum
decet,
ad
Genevates
scripseris,
suaserisque
bona
fide
ipsis,
quae
ad
eorum
salutem
incolumitatemque
videbantur
tibi
pertinere.
Verum,
qualiscunque
tibi
animus
fuerit
(quoniam
gravare
te
invidia
in
hac
parte
nolo),
quod
tamen
ea,
quae
illis
a
Domino
per
manus
nostras
tradita
sunt,
quam
acerbissima
potes
verborum
contumelia
laceras
et
labefactare
ad
extremum
moliris,
in
eo
tibi
aperte,
velim
nolim,
reclamare
cogor.
Sic
enim
demum
ecclesiam
aedificant
pastores,
si
non
dociles
modo
animas
ad
Christum
placide
manu
ducunt,
sed
armati
etiam
sunt
ad
propulsandas
eorum
machinationes,
qui
Dei
opus
impedire
enituntur.
Tametsi
longas
ambages
habet
tua
Epistola:
in
hac
tamen
praecipue
summa
vertitur,
ut
illos
in
potestatem
romani
pontificis
recipias,
quod
vocas
in
fidem
obedientiamque
ecclesiae
reducere.
Sed
quia
in
causa
parum
favorabili
praemolliendi
erant
animi,
longa
oratione
praefaris,
de
incomparabili
aeternae
vitae
bono.
Deinde
ad
causam
propius
accedis,
'quum
demonstras
nullam
esse
nocentiorem
animabus
pestem,
quam
perversum
Dei
cultum.
Ad
haec,
Dei
rite
colendi
eam
esse
optimam
regulam,
quae
ab
ecclesia
praescribitur.
Actum
igitur
esse
de
eorum
salute,
qui
ecclesiae
unitatem
abruperunt,
nisi
resipiscant.
Postea
vero
contendis
manifestam
esse
ab
ecclesia
defectionem,
quod
a
vestra
societate
disiuncti
sunt.
Deinde,
quod
a
nobis
evangelium
acceperunt,
nihil
esse
quam
magnam
impiorum
dogmatum
farraginem.
Inde
ergo
demum
colligis,
quale
Dei
iudicium
eos
maneat,
nisi
tuis
istis
monitis
obtemperent.
Quoniam
autem
et
id
plurimum
causae
serviebat,
fidem
omnem
verbis
nostris
abrogare,
in
eo
primnm
laboras,
ut
quod
in
nobis
salutis
suae
studium
perspexerunt,
sinistris
suspicionibus
graves.
Itaque
nihil
aliud
fuisse
nobis
propositum
cavillaris,
nisi
ut
ambitionem
et
avaritiam
expleremus.
Quando
igitur
haec
ars
tua
fuit,
labem
nobis
aliquam
asper-
|