5:386
constituta
iam
religione,
ac
correcta
ecclesiae
forma,
illuc
vocatus
fui:
quia
tamen
quae
a
Farello
ac
Vireto
gesta
erant,
non
modo
suffragio
meo
comprobavi,
sed
etiam,
quantum
in
mo
fuit,
conservare
studui
ac
confirmare,
separatam
ab
illis
causam
habere
nequeo.
Quod
si
tamen
privatim
abs
te
laesus
essem,
facile
profecto
id
condonarem
[fol.
18]
tuae
doctrinae
ac
literarum
honori.
Sed
quum
ministerium
meum,
quod
Dei
vocatione
fundatum
ac
sancitum
fuisse
non
dubito,
per
latus
meum
sauciari
videam,
perfidia
erit,
non
patientia,
si
taceam
hic
atque
dissimulem.
Doctoris
primum,
deinde
pastoris
munere
in
ecclesia
illa
functus
sum.
Quod
eam
provinciam
suscepi,
legitimae
fuisse
vocationis
iure
meo
contendo.
Quanta
autem
fide
ac
religione
administraverim,
non
est
cur
multis
nunc
verbis
ostendam.
Perspicaciam,
eruditionem,
prudentiam
ac
dexteritatem
mihi
nullam
arrogabo,
ac
ne
diligentiam
quidem.
At
certe
ea
sinceritate,
qua
in
opere
Domini
decuit,
me
illic
versatum
esse,
probe
coram
Christo
iudice
meo,
et
omnibus
ipsius
angelis,
mihi
conscius
sum,
et
boni
omnes
eius
rei
luculentum
mihi
testimonium
reddunt.
Hoc
ergo
ministerium
ubi
a
Domino
esse
constiterit
(quemadmodum
certe
liquido
constabit,
ubi
audita
fuerit
causa)
si
abs
te
proscindi
ac
infamari
tacitus
feram,
quis
non
eiusmodi
silentium
praevaricationis
damnet?
Nemo
ergo
iam
non
videt,
me
summa
officii
mei
necessitate
constringi,
neque
posse
evadere,
quin
me
criminationibus
tuis
opponam,
nisi
quam
mihi
actionem
Dominus
demandavit,
manifesta
perfidia
deserere
ac
prodere
velim.
Quod
autem
genevensis
ecclesiae
procuratione
sum
in
praesentia
explicatus,
ea
res
efficere
non
debet,
quin
paterna
caritate
illam
complectar:
cui
dum
semel
me
praefecit
Deus,
perpetuo
fidem
illi
meam
obligavit.
Age,
ubi
illi
ecclesiae,
cuius
salutem
mihi
summae
curae
esse
vult
Dominus,
extremas
insidias
intentari
cerno
et
grave
pe-
25
|