[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:385  385  CAPUT  IV.  386  quod  sibi  iniunctum  est.  Ergo  sicuti  tota  nostra  sapientia  in  scripturis  inclusa  est,  nec  aliunde  vel  nos  sapere  debemus,  vel  doctores  haurire,  quod  tradant:  ita^qui,  praeterito  vivae  vocis  adminiculo,  muta  scriptura  contentus  erit,  experietur  quantum  malum  sit,  praescriptam  a  Deo  et  Christo  discendi  viam  negligere.  Meminerimus,  inquam,  sic  omnibus  commendari  scripturae  lectionem,  ut  pastorum  ministerium  eam  minime  impediat.  Ideoque  tam  legendo  quam  audiendo  proficere  studeant  fideles:  quia  utrumque  non  frustra  Deus  ordinavit.  Atque  ut  in  re  maxime  seria,  obtestationem  adhibet  Paulus,  Timotheo  Deum  vindicem  Christumque  iudicem  proponens,  si  in  officio  docendi  cessaverit.  Et  certe  quemadmodum  inaestimabili  pignore  ostendit  Deus,  quum  filio  unigenito  non  pepercit,  quantae  curae  salutem  ecclesiae  suae  habeat:  ita  impune  non  sinet  perire  animas  vel  exponi  in  praedam,  pastorum  negligentia,  quas  tam  caro  pretio  redemit.  Praesertim  autem  insistit  in  Christi  iudicio:  quia  sicuti  eius  personam  sustinemus,  ita  rationem  malae  administrationis  severius  reposcet.  Iudicabit  Christus  ete,  hoc  est,  quos  superstites  adhuc  in  suo  adventu  reperiet,  atque  etiam  qui  ante  mortui  fuerint.  Nemo  itaque  iudicium  eius  effugiet.  Appa  ri  tio  Christi  et  regnum  idem  valent.  Nam  tametsi  nunc  regnat  in  coelo  et  in  terra:  nondum  tamen  constat  clara  regni  eius  manifestatio:  quin  potius  et  sub  cruce  latet  obscurum,  et  violenter  ab  hostibus  oppugnatur.  Ergo  tunc  vere  stabilietur  eius  regnum,  quum  prostratis  inimicis,  et  omni  adversaria  potestate  vel  sublata,  vel  in  nihilum  redacta,  suam  maiestatem  proferet.  2.  Insta  tempestive.  His  verbis  non  assiduitatem  modo  commendat,  sed  etiam  contentionem  quae  omnia  difficultatum  obstacula  superet.  Nam  quum  simus  natura  molles  nimium  vel  desides,  minimis  quibusque  impedimentis  facile  cedimus  :  imo  libenter  interdum  accersimus  desidiae  nostrae  patrocinia.  Iam  consideremus  quot  artibus  instructus  sit  Satan  ad  cursum  nostrum  interpellandum  :  deinde  quam  tardi  sint  ad  sequendum  qui  vocantur,  et  quam  fastidiosi.  Quare  non  multum  loci  restabit  evangelio,  nisi  importune  instent  pastores.  Ista  porro  importunitas  tam  ad  pastorem  quam  ad  populum  referenda  est.  Ad  pastorem  quidem,  ne  suis  tantum  horis  et  pro  sua  commoditate  docendi  muneri  incumbat:  sed  nullis  parcens  laboribus  nec  molestiis  urgeat  seipsum.  Populi  respectu  assiduitas  est  importuna,  dum  sollicitantur  torpentes,  dum  alio  properantibus  manus  iniicitur,  dum  vanae  mundi  occupationes  corriguntur.  Instare  autem  iubet,  arguendo,  increpando,  hortando:  quibus  verbis  significat,  multis  stimulis  opus  esse  ad  nos  impellendos  ut  in  recto  cursu  progrediamur.  Nam  si  esset  in  nobis  ea  docilitas  quae  esse  debebat,  Calvini  opera.  Vol.  LII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci