|
52:383
383
EPIST.
PAULI
AD
TIMOTHEUM
II
384
quod
breviter
perstrinxerat.
Ac
primum
quidem
ab
autoritate
scripturam
commendat:
deinde
ab
utilitate
quae
inde
provenit.
Ut
scripturae
autoritatem
asserat,
d
i
v
i
n
i
t
u
s
esse
i
n
s
p
i
r
a
t
am
docet
Nam
si
ita
est,
nihil
amplius
restat
controversiae
quin
reverenter
suscipienda
sit
ab
hominibus.
Hoc
principium
est
quod
religionem
nostram
ab
aliis
omnibus
discernit,
quod
scimus
Deum
nobis
loquutum
esse,
certoque
persuasi
simus,
non
ex
suo
sensu
loquutos
esse
prophetas,
sed
ut
erant
spiritus
sancti
organa,
tantum
protulisse
quae
coelitus
mandata
fuerant.
Quisquis
ergo
vult
in
scripturis
proficere,
hoc
secum
inprimis
constituat,
legem
et
prophetias
non
esse
doctrinam
hominum
arbitrio
proditam:
sed
a
spiritu
sancto
dictatam.
Si
quis
obiiciat,
undenam
id
sciri
possit:
respondeo,
eiusdem
spiritus
revelatione
tam
discipulis
quam
doctoribus
Deum
patefieri
autorem.
Neque
enim
Moses
et
prophetae
temere
prodiderunt
quae
habemus
ex
eorum
manu:
sed
quum
Dei
impulsu
loquerentur,
confidenter
ac
intrepide,
ut
res
erat,
testati
sunt
os
Domini
loquutum
esse.
Idem
ergo
spiritus,
qui
Mosen
et
prophetas
vocationis
suae
reddidit
certiores,
nunc
quoque
testatur
cordibus
nostris,
eorum
se
ministerio
usum
esse
ad
nos
docendos.
Itaque
non
mirum
si
plerique
de
autore
scripturae
dubitent.
Nam
utcunque
illic
Dei
maiestas
se
ostendat:
non
tamen
habent
oculos
nisi
qui
sunt
a
spiritu
sancto
illuminati,
ut
cernant
quod
omnibus
quidem
esse
debebat,
solis
tamen
electis
est
conspicuum.
Hoc
prius
est
membrum:
eandem
scripturae
reverentiam
deberi
quam
Deo
deferimus,
quia
ab
eo
solo
manavit,
nec
quidquam
humani
habet
admistum.
Et
utilis,
ete.
Sequitur
nunc
altera
pars
commendationis,
quia
perfectam
bene
beateque
vivendi
regulam
contineat.
Quod
quum
dicit,
significat
eam
corrumpi
pravo
abusu,
ubi
non
quaeritur
haec
utilitas.
Atque
ita
oblique
nebulones
illos
perstringit,
qui
vanis
speculationibus,
tanquam
vento,
populum
pascebant.
Qua
ratione
possumus
hodie
damnare
omnes
qui,
posthabito
aedificationis
studio,
argutas
tantum
et
frivolas
quaestiones
agitant.
Imo
quoties
frivolae
eiusmodi
argutiae
ingeruntur
in
medium,
hoc
clypeo
repelleiidae
sunt,
quod
utilis
sit
scriptura.
Unde
sequitur,
nefas
esse
eam
tractare
inutiliter.
Neque
enim
vel
curiositati
nostrae
obsequi,
vel
ostentationi
indulgere,
vel
fabulandi
et
garriendi
dare
materiam
voluit
Dominus,
quum
scripturas
nobis
tradidit:
sed
prodesse.
Proinde
rectus
scripturae
usus
ad
profectum
tendere
semper
debet.
Ad
doctrinam.
Hic
per
species
enumerat
quam
varia
sit
ac
multiplex
utilitas.
Ac
primo
quidem
loco
ponit
doctrinam:
sicuti
ordine
alia
omnia
praecedit.
Frustra
enim
horteris
vel
arguas,
nisi
prius
docueris.
Sed
quia
saepe
friget
per
se
doctrina,
addit,
r
e
d
a
r
g
u
t
i
o
n
em
et
correctionem.
Porro
|