5:383
IAC.
SADOLETI
EPISTOLA
AD
GENEVATES.
tet,
et
ad
gloriam
patris,
quam
maxime
expetebat,
et
ad
salutem
nostram,
pro
qua
erat
moriturus:
si
nos
inter
nos,
et
in
ipso
fuerimus
unum.
Atqui
hoc
semper
[pag.
29]
laborat,
hoc
adnititur
ecclesia
catholica,
ut
sit
consensio
nobis,
et
in
eodem
spiritu
unitas:
quosque
homines
aut
spatia
disiungunt
terrarum,
aut
intervalla
temporum,
quod
coire
in
unum
corpus
omnes
non
possunt,
eos
unus
tamen
spiritus,
qui
ubique
idem
semper
est,
et
foveat
et
regat
Cui
quidem
ecclesiae
catholicae
et
spiritui
sancto
hi
se
adversarios
e
regione
profitentur,
qui
unitatem
frangere,
qui
varios
spiritus
immittere,
qui
consensionem
solvere,
qui
tollere
concordiam
de
christiana
religione
conantur,
tanta
cupiditate,
tanto
studio,
tot
machinationibus
et
artibus,
ut
eorum
sollicitudinem
et
an
net
at
em
nulla
satis
digne
exprimere
oratio
possit.
In
quos
ego
quidem
id
non
imprecabor,
ut
disperdat
Dominus
universa
labia
dolosa,
et
linguam
magniloquam:
neque
item,
ut
addat
iniquitatem
super
eorum
iniquitatem:
sed
ut
convertat
eos,
et,
ad
spiritum
bonum
deducat,
dominum
Deum
meum
supplex
rogabo,
sicuti
rogo.
Vosque
et
oro
et
hortor,
fratres
mei
Gebennenses,
ut,
discussis
aliquando
ab
oculis
mentis
vestrae
erroris
nebulis,
et
patefacta
luce,
ad
coelum
illud
oculos
attollentes,
quod
perpetuam
patriam
vestram,
si
in
unitate
ecclesiae
manseritis,
proposuit
vobis
Deus,
redire
in
concordiam
nobiscum,
et
fidele
obsequium
praestare
matri
nostrae
ecclesiae,
colereque
Deum
in
uno
nobiscum
spiritu
iam
velitis.
Nec
si
mores
nostri
vobis
fortasse
displicent,
[pag.
30]
si
quorundam
culpa
splendor
ille
ecclesiae,
qui
perpetuus
et
incontaminatus
esse
debuit,
aliquando
|