55:382 sententiae de patientia, de invocatione Dei, de coelestis doctrinae praestantia et fructu, de humilitate, de sanctis exercitiis, de linguae continentia, de colenda pace, de reprimendis cupiditatibus, de praesentis vitae contemptu: et similes, quas sigillatim suis locis excutiemus. Porro de autore maior aliquanto est dubitandi ratio. Certum quidem est, non esse Zebedaei filium, quem Herodes paulo post Domini resurrectionem occidit. Veteres fere consentiunt, fuisse unum ex discipulis, cognomine Obliam, et Christi consanguineo], qui ecclesiae hierosolymitanae praefuerit. Et eundem esse arbitrantur, quem Paulus in epistola ad Galatas, Petro et lohanni annumerat, quos dicit pro columnis habitos. Atqui inter tres columnas numerari unum ex discipulis, et supra decem apostolus efferri, mihi non est probabile. Potius itaque in hanc coniecturam inclino, illum e quo loquitur Paulus, fuisse Alphaei filium. Quamquam non nego alium fuisse ecclesiae hierosolymitanae praefectum: et quidem ex discipulorum collegio. Nam apostolus non oportuit certo loco alligari. Uter autein ex duobus huius epistolae scriptor fuerit, asserere meum non est. Fuisse certe Obliam illum maximae apud Iudaeos autoritatis, vel inde patet, quod quum factione impii pontificis crudeliter necatus esset: Iosephus urbis excidium aliqua ex parte eius morti imputare non dubitat.