7:381
381
CUM
ANTIDOTO.
382
tyrannis
papatus,
ut
coercendam
esse
non
dubitent,
qui
maxime
eam
[pag.
33]
in
longum
tempus
salvam
volunt.
Ergo
non
abs
re,
tempus
extrahendo,
quamlibet
potentiae
suae
imminutionem
refugere
conatus
est.
Quod
postea
clarius
etiamnum
apparuit.
Quaecunque
enim
praeter
receptum
morem
in
ordinando
suo
concilio
induxit,
totidem
sunt
eius,
quam
notavi,
diffidentiae
argumenta.
Atque
ut
infinita
alia
omittam,
quorsum
tres
legati,
nisi
ut
eorum
unusquisque
aliis
esset
aemulus,
ne
quid
auderent?
Neminem
igitur
invenit
in
sua
cohorte,*)
in
qua
omnes
habet
sibi
prorsus
addictos,
cui
fideret.
Hoc
privatum
fuit
papae
consilium.
Aliud
spectarunt,
qui
praesentem
ecclesiae
statum,
qualiscunque
sit,
convelli
nolunt.
Sic
enim
statuebant:
quidvis
experiri
multo
esse
satius,
quam
de
rebus
hodie
controversis
ullam
cognitionem
suscipere.
Cur
ita?
Partim,
quia
indignum
illis
videtur,
quocunque
foro
disceptationem
movere
de
hominum
placitis,
quae
semel
fidem
obtinuerint:
partim,
quoniam
eos
magis
delectat
violenta
possessio,
quam
ingenuae
gubernationis
species.
Nam
quotusquisque
est
eorum,
qui
papatum
ecclesiarum
praetextu
nunc
tuentur,
qui
non
cupiat
ita
oppressam
esse
christiani
populi
libertatem,
ut
de
corrigendis
ecclesiae
vitiis
nemo
hiscere
audeat?
vel
non
clamitet
supervacuum
esse
concilium,
adeoque
[pag.
34]
atrocem
fieri
prioribus
decretis
iniuriam,
nisi
illis,
sepulta
omni
concilii
mentione
stetur?
Quid
hoc,
inquiunt,
aliud
est,
quam
actum
agere?
Et
quanta
in
posterum
licentia
dabitur
omnia
novandi
et
turbandi,
nisi
rebus
semel
iudicatis
acquiescimus?
Si
oracula
sunt
spiritus
sancti
iam
prius
editae
definitiones,
quis
novae
disceptationis
profectus
erit?
Quorum
omnium
facilis
est
refutatio.
Nam
et
quaestiones
hodie
agitantur,
hactenus
nunquam
rite
discussae:
et
palam
est,
quum
doctrinam,
tum
vero
universam
papatus
administrationem
ita
dissidere
a
plerisque
conciliis
veteribus,
ut
nihil
magis
adversum
fingi
queat:
et
tam
variis
tamque
exitialibus
morbis
oppressa
est
ecclesia,
ut
nullum
unquam
magis
necessarium
fuerit
habendi
concilii
tempus:
si
quidem
legitimum
impetrari
posse,
spes
esset.
Apparet
igitur,
ne
minimo
quidem
pietatis
sensu
tangi,
sed
miserabilem
ecclesiae
interitum
securos
ac
propemodum
hilares
inspicere,
qui
sic
loquuntur.
Quod
autem
rursus
agitari
nefas
esse
ducunt,
de
quibus
semel
pronunciatum
est,
in
eo
nimis
sunt
inepti.
Quid
enim
differet
ab
hominum
decretis
sacrosanctum
Dei
verbum?
Quod
si
autoritates
saltem
ex
melioribus
illis
saeculis
peterent,
quae
et
doctrina
florebant,
et
pietate,
essent
fortassis
ut-
1)
Ainsi
en
toute
sa
bende,
qui
est
comme
une
garenne
ou
formiliere
de
meschans.
|