6:380
redditurum
se
promittit,
ut
tam
resistendo,
quam
obediendo
paratum
aptumque
sit,
sed
quod
omnino
ad
obedientiam
formatum
et
compositum,
iustitiam
Dei
iam
in
se
impressam
insculptamque
habeat.
Nemo
tam
obtusus
est,
quin
hic
in
supprimenda
Dei
gratia
tum
insignem
Pighii
malignitatem,
tum
impudentem
et
prope
desperatam
[pag.
205]
audaciam
cernat.
Dicit
Dominus,
facturum
se,
ut
sibi
serviamus:
reddit
ille,
facturum,
ut
possimus
vel
ambulare,
vel
non
ambulare.
Dicit
similiter
Dominus
altero
loco,
inscripturum
se
cordibus
leges
suas:
reddit
Pighius,
facturum,
ut
corda
impressionem
hanc
recipere
valeant,
non
autem
ut
habeant.
Haec
generalis
est
sententia:
Pighius
ad
homines
prava
consuetudine
corruptos
restringit.
Lapideum
cor
vocat
Deus
contumaciam
et
rebellionem,
ex
naturae
vitiositate
insitam
hominibus.
Pighius
duritiem
exponit
ex
mala
consuetudine
contractam.
Quemadmodum
si
quis
ex
philosophorum
grege
diceret,
hominem
male
vivendo
obduruisse
vel
occalluisse
ad
malum.
Clarum
igitur
omnibus
nunc
quod
dixi
esse
confido:
prophetam
hoc
loco
satis
exprimere,
non
roborari
tantum
humanae
voluntatis
infirmitatem
gratiae
subsidio,
quo
ad
boni
studium
efficaciter
adspiret.
Pighius
autem
quidquid
a
me
convicii
perpeti
paratus
est,
si
unum
ex
orthodoxis
producere
potuero,
qui
non
ita
senserit.
Ego
autem,
ut
compendio
studeam,
Augustinum
produco:
qui
et
initio
libri
de
Gratia
et
libero
arbitrio
ad
Valentinum,
et
Epistola
centesima
septima
ad
Vitalem,
idem
tradit.
Utroque
enim
loco,
dum
hoc
prophetae
testimonium
interpretatur,
fortiter
contendit,
non
praecedere
in
voluntate
bonum
aliquem
motum,
quem
Deus
adiuvet
subsequendo,
sed
voluntatem
perversam
Deoque
rebellem
penitus
esse,
donec
corrigatur.
Tametsi
conviciis
abstineo
:
satis
insignes
impudentiae
suae
maculas
ipse
sibi
Pighius
inussit.
Quoniam
autem
subiicio,
aboleri
oportere
quidquid
ex
nobis
est,
quum
a
Domino
regeneramur,
primum
interrogat,
quid
istis
verbis
mihi
velim;
et
mox
respondendo
antevertit,
non
aliter
quam
de
universis
naturae
partibus
posse
intelligi:
in
iis
autem
esse
et
animam
et
corpus:
convenire
ergo
secundum
haec
mea
verba,
ut
corpore
resurgant
homines,
simul
atque
ad
Deum
convertuntur,
[pag.
206]
Non
confidentius
adversarium
insequeretur
Chrysippus
disputando,
si
viveret,
sed
melius
aliquanto,
et
magis
vivis
rationibus
premeret.
Ego,
ut
latratum
huius
canis
breviter
compescam,
primum
loquendi
formam
neque
novam
esse,
neque
a
me
inventam
respondeo.
Sic
enim
ante
me
Augustinus:l)
Nemo
se
palpet;
de
suo
enim
non
nisi
Satan
est:
quid
enim
de
tuo
habes,
nisi
peccatum?
tolle
peccatum,
quod
tuum
est;
iustitiam
enim
non
habes,
nisi
ex
1)
Homil,
in
Ioann.
49.
|