5:380  cum,  et  ante  nos,  longe  et  late  per  orbem  terrarum  tua  signa  essent  sequuti,  in  eadem  sententia  esse  et  fuisse  animadverterem,  ut  cuncti  matrem  fidei  suae  hanc  ipsam  ecclesiam  agnoscerent  et  venerarentur,  et  ab  eius  praeceptis  constitutisque  discedere  sacrilegii  instar  putarent,  in  hac  eadem  fide,  quam  catholica  servat  docetque  ecclesia,  probare  tibi  me  studui.  Et  quanquam  venerant  homines  novi  scripturas  multum  in  ore  et  manibus  habentes,  qui  nova  quaedam  commovere,  vetera  labefactare,  ecclesiam  redarguere,  obedientiam  quam  illi  nos  omnes  praebebamus,  eripere  nobis  et  extorquere  conarentur,  in  eo  tamen  constanter  manere  volui,  quod  a  patribus  meis,  et  a  communi  sanctissimorum  doctissimorumque  patrum  consensu  iam  inde  antiquitus  in  ecclesia  fuisset  et  observatum  et  traditum:  etsi  multorum  quidem  praesidum  hominumque  ecclesiasticorum  praesentes  mores  essent  ii,  qui  mihi  stomachum  movere  possent,  quibus  tamen  non  sum  a  sententia  deductus.  Ita  enim  constitui,  eorum  praeceptis,  quae  certe  sancta  erant,  obtemperare  me  debere,  sicuti  tu  Deus  in  tuo  evangelio  praeceperas,  vitae  autem  et  gestorum  te  unum  iudicem  esse  oportere:  praesertim  quum  ego  quoque,  his  tot  peccatis,  quae  in  hac  mea  fronte  en  tibi  manifesta  sunt,  commaculatus  atque  infectus,  aliorum  dignus  iudex  esse  non  possem.  Pro  quibus  nunc  adsto  ante  tribunal  tuum,  non  severitatem  tuam,  clementissime  [pag.  24]  Deus,  sed  misericordiam  potius  et  placabilitatem  implorans.  Dixerit  hoc  modo  iste  causam  suam.  Citabitur  alter,  comparebit.  Imperabitur  Uli  ut  dicat.  Hunc  habebit  exorsum  orationis  suae  (fingatur  enim  de  illis  unus  esse  qui  sunt,  aut  fuerunt  dissensionum  autor  es:  melius  enim  credo  tutabitur  iste  causam  suam,  qui  se  doctorem  caeteris  ad  deficiendum  ab  ecclesia  fuerit  professus)  :  Mihi,  inquiet,  o  summe  Deus,  intuenti  mores  hominum  ecclesiasticorum  ubique  fere  corruptos,  et  sacerdotes  nihilominus  religionis  gratia  in  honore  omnibus  esse  cernenti,  opesque  illorum  iniquo  animo  ferenti,  iusta,  ut  puto,  iracundia  animum  inflammavit,  ut  me  illis  adversarium  constituerem:  quumque  respicerem  me  ipsum,  qui  tot  annos  operam  literis  et  theologiae  dedissem,  non  tamen  habere  eum  in  ecclesia  locum,  quem  labores  mei  meriti  essent,  multos  autem  indignos  ad  honores  et  sacerdotia  extolli  perspicerem,  ad  eos,  fateor,  insectandos  me  contuli,  quos  tibi  quoque  ipsi  minime  placere  et  satisfacere  sum  ratus.  Et  quoniam  eorum  potentiam  revellere  non  poteram,  nisi  obtererem  prius  leges  ab  ecclesia  latas,  populi  magnam  partem  induxi,  ut  ea  ecclesiae  iura  contemneret,  quae  diu  ante  rata  inviolataque  fuissent.  Quae  si  in  conciliis  universalibus  fuissent  decreta,  conciliorum  autoritati  non  concedendum  esse  dixi:  si  instituta  a  priscis  patribus  et  doctoribus,  veteres  patres  ut  imperitos  et  bonae  expertes  [pag.  25]  intelligentiae  sum  criminatus:  si  per  romanos  pontifices,  eos  sibi  astruxisse  tyrannidem,  et  falso  nomine  vicarios  se  Christi  dicere  affirmavi:  omnibus  de-