8:38
vitium,
quod
in
se
cernunt,
damnarent
potius
quam
alio
causam
transferrent?
Sed
agedum,
quia
qualemcunque
duntaxat
blasphemiis
suis
praetextum
quaerunt:
ostendamus
uno
verbo,
nullo
eos
colore
impudenter
maledicere.
Quem
voluntate
peccare
constat,
isne
innocentem
se
iactabit?
Ubi
omnia
dixerint,
illuc
demum
veniendum,
nihil,
nisi
quod
sponte
committunt,
illis
a
Deo
imputari.
Et
quis
hominum
ipsos
in
voluntariis
malefactis
absolvet?
Porro
quod
homines
iure
damnant,
an
damnare
non
erit
Deo
liberum?
Atqui
tamen
cum
Deo
expostulant,
quod
non
meliorem
illis
mentem,
et
cor
etiam
rectius
dederit.
Quasi
vero
non
dedisset
initio.
Nam
pravitatem,
quae
in
nobis
regnat,
doctrina
nostra
non
fert
acceptam
Dei
creationi,
sed
naturae
corruptioni
assignat.
Excipiunt
rursus,
iniquum
esse,
alieni
delicti
poenam
sibi
infligi.
Ea
forte
exceptio
nonnihil
haberet
coloris,
si
a
proprio
peccato
ipsi
immunes
aliena
culpa
gravari
se
ostenderent.
Sed
quum
rectam
in
primo
parente
[pag.
46]
naturam
1)
ita
perdiderint,
ut
sponte
sint
vitiosi,
quid
sibi,
tanquam
insontibus,
fieri
conqueruntur
iniuriam?
Scilicet
faciunt,
quod
perditissimi
latrones
solent:
qui
dum
ad
supplicium
rapiuntur,
probris
undecunque
arreptis
iudicem
lacerant.
Et
sunt
eiusmodi
homines
saepenumero,
sicut
ad
perpetranda
maleficia
prompti,
ita
etiam
facundi
ad
conviciandum.
Quid
autem
ita
ferociter
insultando
proficiunt?
Neque
enim
aut
levatur
eorum
ignominia,
aut
iudici
macula
ulla
inuritur.
Idque
ipsi
norunt:
sed
desperatione
excaecati
miserum
ex
ridicula
ultione
solatium
capiunt.
Hactenus
eorum
blasphemiis
respondi,
qui
impietatem
ex
professo
suam
produnt.
Sed
restant
Sadoleti,
Pighii,
2)
similiumque
calumniae,
quibus
doctrinam
nostram
infamant,
quasi
varias
et
prope
infinitas
absurditates
secum
traheret.
Illinc
vero
si
quid
est
scandali,
ideo
est,
quod
scripta
nostra
non
leguntur.
Quid
ergo
facerem,
nisi
ut
omnes
eos
horter,
qui
praepostera
offensione
abrepti
ignotam
veritatem
refugiunt,
ne
duplieem
temeritatis
poenam
sibi
accersant?
Nam
et
se
fraudant
oblata
sibi
salute:
nec
illis
impune
cedet,
causa
inaudita,
secundum
mendacium
statim
pronunciasse.
Quod
vero
praedestinatio
mare
est
scandalorum,
unde
id
contingit,
nisi
ex
nostra
vel
curiositate,
vel
petulantia?
Hic
de
arcano
Dei
iudicio
agitur,
cuius
fulgore
humanas
mentes,
si
propius
accedant,
non
perstringi
modo
et
hebetari,
sed
penitus
absorberi
necesse
est.
Et
tamen
quantum
ferebat
captus
noster,
quantumque
nostra
intererat,
Dominus
scripturis
patefecit:
Nos
scilicet
esse
omnes
perditos,
nisi
quos
ad
vitam
eligendo
a
morte
redimit:
ad
eos
Christi
gratiam
solos
pervenire,
qui
gratuita
1)
leur
droiture
et
integrite
naturelle.
2)
Add.
des
advocats
de
la
Papaute.
|