7:38
accusatur,
quod
ad
gentes
ingressus
fuerit,
etiam
si
id
fit
immerito,
tamen
coram
ecclesia
se
purgando
subiectionem
profitetur
(Act.
ll,
4).
Iure
autem
a
Paulo
reprehensus,
non
exemptionem
causatur,
sed
obedienter
se
patitur
corrigi
(Gal.
2,
14).
Iussus
a
collegis
ire
in
Samariam
cum
Ioanne,
illorum
decreto
paret
(Act.
8,
14).
Teneamus
ergo
quod
ait
Paulus
(Ephes.
4,
15),
Christum
esse
caput,
ex
quo
totum
corpus
compactum
et
connexum
per
omnem
iuncturam
subministrationis,
secundum
operationem
in
mensura
cuiusque
membri,
augmentum
corporis
facit
in
Domino.
Nam
illic
universos
mortales,
usque
ad
unum,
in
corpore
collocat:
honorem
et
nomen
capitis
soli
relinquit
.Christo.
Praeterea
singulis
membris
certam
mensuram
tribuit,
et
finitam
limitatamque
functionem:
quo
summa
gubernandi
potestas
penes
Christum
unum
resideat.
Cyprianus
1)
quoque
quum
unitatem
ecclesiae
describit,
Unus,
inquit,
episcopatus,
cuius
a
singulis
in
solidum
pars
tenetur:
quomodo
multi
radii
sunt,
et
lumen
unum,
et
rami
arboris
multi,
robur
autem
unum
radice
sua
fundatum:
et
quomodo
de
fonte
uno
rivi
plures
fluunt,
et
licet
numerositas
diffusa
videatur
exundantis
copiae
largitate,
unitas
tamen
servatur
integra
in
origine:
sic
et
ecclesia
Domini
luce
perfusa,
per
totum
orbem
radios
suos
porrigit:
unum
tamen
est
lumen
quod
ubique
diffunditur.
Ramos
suos
per
universum
orbem
extendit,
perfluentes
largitur
rivos.
Unum
tamen
caput
est
et
origo
una.
Videmus
ut
Christi
unius
episcopatum
faciat
universalem,
cuius
partes
a
ministris
eius
teneri
docet.
Hanc
ob
causam
vetitum
fuit
in
Carthaginensi
concilio,2)
ne
quis
princeps
sacerdotum
vocaretur,
aut
primus
episcopus,
sed
tantum
primae
sedis
episcopus.
Et
Gregorius,3)
nomen
universalis
episcopi
tanquam
profanum,
imo
sacrilegum,
et
praenuncium
Antichristi,
exsecratur:
dicitque
a
diabolo
inventum.
Romanum
vero
episcopum
non
alia
appellatione
ornat
Cyprianus,
quam
fratris,
et
coepiscopi,
et
collegae.
Ad
Stephanum
romanum
episcopum
dum
scribit,
non
modo
eum
sibi
et
reliquis
facit
aequalem,
sed
durius
quoque
eum
compellat,
arrogantiae
et
inscitiae
illum
accusans.
Quin
etiam
Hieronymus4)
presbyter
romanus,
sedem
illam
in
ordinem
redigere
non
dubitat.
Si
alitoritas
quaeritur,
inquit,
orbis
maior
est
urbe.
Quid
mihi
profers
unius
urbis
consuetudinem?
Quid
paucitatem,
de
qua
ortum
est
supercilium,
in
leges
ecclesiae
vindicas?
Ubicunque
fuerit
episcopus,
sive
Eugubii,
sive
Constantinopoli,
sive
Rhegii,
eiusdem
1)
De
simplicitate
praelatorum.
2)
Cap.
47.
3)
Epist.
76.
ad
Mauritium
Augustum;
Epist.
78.
ad
Const.
August.;
sequenti
ad
Evodium;
Epist.
83.
ad
Anian.
4)
Epp.
ad
Cornel,
et
ad
Evagr.
3*
|