52:38
iis
ipsis,
quos
pro
fratribus
habebat,
imo
quos
ferebat
in
suo
contubernio.
Illos
tamen
ita
calere
dicit
in
rebus
suis
curandis,
ut
sint
ad
opus
Domini
frigidiores.
Videtur
in
speciem
non
esse
hoc
grave
vitium,
sua
quaerere:
sed
quam
sit
in
servis
Christi
intolerabile,
inde
patet,
quod
prorsus
inutiles
reddit
quos
occupat.
Fieri
enim
nequit
ut
se
ecclesiae
impendat,
qui
sibi
addictus
est.
Ergone,
inquies,
nihili
homines
et
fucos
Paulus
secum
fovebat?
Respondeo,
non
ita
accipiendum,
quasi
suis
tantum
commodis
intenti,
nullam
prorsus
ecclesiae
curam
haberent:
sed
quod
impliciti
privatis
commodis,
ad
publicum
ecclesiae
bonum
promovendum
negligentiores
essent.
Necesse
enim
est
alterutrum
in
nobis
affectum
regnare:
ut
vel
nobis
posthabitis
feramur
ad
Christum
et
quae
sunt
Christi:
vel
in
nostram
utilitatem
nimium
propensi,
defunctorie
Christo
serviamus.
Hinc
apparet
quantum
sit
impedimentum
ecclesiae
ministris
sua
quaerere.
Nec
valent
istae
excusationes,
nemini
sum
iniurius,
habenda
est
etiam
mei
ratio,
non
sum
adeo
ferreus,
quin
mearum
etiam
commoditatum
respectu
solliciter.
Iure
enim
tuo
cedendum
est,
ut
officium
facias:
tui
ratio
Christi
gloriae
neque
praeferenda
est,
neque
aequanda.
Quocunque
te
vocat
Christus,
eundum
est
propere,
aliis
omnibus
relictis.
Ita
respicienda
tibi
est
vocatio
tua,
ut
ab
omnibus
avocamentis
sensus
tuos
omnes
avertas.
Licet
alibi
opulentius
vivere:
at
Deus
te
alligavit
ecclesiae,
quae
tenuiter
modo
te
alat.
Alibi
plus
honoris:
sed
eum
tibi
locum
attribuit
Deus,
in
quo
humiliter
vivas.
Alibi
salubrius
coelum
aut
amoenior
regio:
sed
hic
tibi
statio
ordinata
est.
Optares
tibi
cum
humaniore
populo
esse
negotium:
offendit
te
vel
ingratitudo,
vel
ferocitas,
vel
superbia:
denique
tibi
cum
ingenio
et
moribus
gentis
minime
convenit.
Atqui
luctandum
tibi
est
tecum,
et
vis
quodammodo
contrariis
votis
afferenda,
ufc
spartam
quam
nactus
es,
colas.
Non
enim
es
liber
aut
tui
iuris.
Denique
tui
obliviscaris,
si
velis
Dea
servire.
Quod
si
tam
severe
reprehendit
eos
Paulus,
quos
maior
sui
quam
ecclesiae
cura
tangebat:
quale
iudicium
exspectans
qui
suis
negotiis
prorsus
abrepti
ecclesiae
aedificationem
pro
nihilo
ducunt?
si
nunc
blandiuntur
sibi,
Deus
tamen
non
ignoscet.
Eatenus
concedendum
est
ecclesiae
ministris
sua
quaerere,
ut
non
impediantur
a
quaerendo
Christi
regno.
Sed
hoc
modo
iam
non
dicentur
sua
quaerere:
quoniam
a
praecipuo
scopo
aestimatur
vita
hominis.
Quod
omnes
dicit,
non
urgenda
est
particula
universalis,
ut
nullam
exceptionem
admittas.
Erant
enim
alii
quoque,
qualis
Epaphroditi
:
sed
pauci.
Verum
omnibus
tribuit
quod
passim
erat
vulgare.
Quum
autem
audimus
conquerentem
Paulum,
aureo
illo
saeculo,
quo
virtutes
omnes
efflorue*
runt,
tam
raros
fuisse
vere
cordatos:
ne
animos
despondeamus,
si
hodie
talis
sit
nostra
condition
3*
|