48:38
num
ibi
fixas
haerere
non
vult,
sed
altius
attolli:
sicuti
in
alium
finem
referuntur.
Tres
autem
voces
posuit,
ut
magis
extolleret
Christi
miracula,
et
hac
congerie
ad
eorum
considerationem
vehementius
populum
impelleret.
Porro,
Christum
non
facit
primarium
autorem,
sed
ministrum
duntaxat:
quia
gradatim,
ut
dictum
est,
procedere
instituit.
Quaeri
tamen
posset,
an
miracula
ad
iustam
approbationem
sufficiant:
quia
hoc
modo
suis
imposturis
fidem
facerent
magi.
Respondeo,
multum
a
Dei
virtute
differre
Satanae
praestigias.
Denuntiat
quidem
alibi
Christus
(Matt.
24,
24),
regnum
Antichristi
fore
in
prodigiis:
sed
mox
addit
mendacibus.
Si
quis
excipiat,
non
esse
promptum
discernere,
quia
dicit
tantum
coloris
habitura,
ut
etiam
electos,
si
fieri
posset,
in
errorem
abducant:
respondeo
iterum,
hallucinationem
non
nisi
ex
defectu
nostro
(quia
scilicet
obtusi
sumus
ac
hebetes)
provenire.
Deus
enim
virtutem
suam
satis
clare
ostendit.
Ergo
in
miraculis,
quae
edit
Deus,
satis
firma
est
vel
doctrinae
vel
ministerii
approbatio,
modo
ne
desint
nobis
oculi.
Quod
autem
invalida
est
apud
impios,
quia
falsis
Satanae
miraculis
possunt
subinde
decipi,
hoc
eorum
caecitati
imputandum
est:
sed
quisquis
est
mundo
corde,
puris
quoquex)
mentis
oculis
Deum
agnoscit,
quoties
se
demonstrat.
Nec
aliter
illudere
potest
Satan,
nisi
ubi
cordis
nostri
malitia
vitiatum
est
iudicium,
et
quasi
tenebrae
oculis
nostris
offusae
sunt,
vel
segnitie
contracta
lippitudo.
23.
Hunc
interemistis.
Mortis
Christi
hac
maxime
de
causa
meminit,
ut
plenior
constaret
resurrectioni
fides.
Res
nota
erat
apud
Iudaeos,
Christum
fuisse
cruci
affixum.
Ergo
quod
resurrexit,
ingens
est
atque
admirabile
specimen
divinae
virtutis.
Interea,
ut
pungat
eorum
conscientias
peccati
sensu,
dicit
ab
illis
fuisse
occisum.
Non
quod
suis
eum
manibus
crucifixerint,
sed
quod
una
totius
populi
voce
postulatus
fuerit
ad
necem.
Et
quanquam
multi
ex
auditoribus,
quos
alloquitur,
non
consenserant
scelestae
crudelitati
et
impiae,
iuste
tamen
eam
genti
imputat:
quia
silentio
vel
incuria
omnes
se
polluerant.
Nec
ignorantiae
praetextus
locum
habet,
quum
prius
fuisset
a
Deo
ostensus.
Hic
ergo
reatus
cui
eos
subiicit
praeparatio
est
ad
poenitentiam.
Definito
consilio.
Occurrit
offendiculo,
quoniam
absurdum
prima
specie
videtur,
quod
is
homo,
quem
Deus
tantopere
ornaverat,
postea
ad
omne
ludibrium
prostitutus,
mortem
adeo
probrosam
subeat.
Quoniam
ergo
crux
Christi
primo
adspectu
nos
turbare
solet,
ideo
Petrus
admonet
nihil
fortuito
passum
esse,
vel
quia
illi
ad
se
liberandum
facultas
defuerit,
sed
quia
sic
a
Deo
constitutum
fuerat.
Haec
enim
sola
cognitio
quod
*)
Purus.
3*
|