39:38  detur  nobis  quies  et  securitas:  tamen  hoc  totum,  quemadmodum  dixi,  nobis  exitiale  erit,  nisi  Deus  pro  filiis  suis  nos  agnoscat,  et  sit  nobis  in  patrem.  Ideo  quoties  cupimus  nobis  bene  esse,  debemus  erigere  animos  nostros  ad  principium  illud,  nempe  ut  reconciliati  Deo  possimus  intrepidis  auimis  ipsum  vocare  patrem  nostrum,  sperare  ab  eo  salutem,  et  semper  confugere  ad  eius  misericordiam.  Profani  homines  appetunt  hoc  vel  illud,  prout  sollicitat  eorum  unumquemque  sua  cupiditas.  Avarus  cupiet  largam  copiam  pecuniae,  cupiet  latifundia,  cupiet  magnos  reditus:  ambitiosi  autem  volunt  subigere  totum  mundum:  qui  dediti  sunt  voluptatibus,  cupient  explere  suas  libidines  :  et  qui  etiam  videntur  esse  utcunque  moderati,  tamen  arripiunt  quod  propius  est  ipsorum  ingenio  :  ita  negligitur  Deus  et  eius  gratia.  Sciamus  ergo  praepostera  esse  hominum  vota,  ubi  quidquam  in  mundo  appetunt  nisi  fluat  ex  hoc  fonte,  nempe  ex  gratuito  favore  Dei:  et  praeferant  hoc  singulare  privilegium  bonis  omnibus,  ut  scilicet  Deus  illis  propitius  sit.  Nunc  tenemus  summam  verborum,  ubi  Deus  pronuntiat  Iudaeos,  postquam  reversi  fuerint  in  patriam,  fore  sibi  in  populum,  deinde  se  fore  illis  in  Deum.  Notemus  interea,  quamvis  Deus  imperium  obtineat  totius  mundi,  non  tamen  proprie  vocari  Deum,  nisi  electi  populi:  quia  sicuti  ecclesiam  colligit  sibi  tanquam  peculium,  ut  passim  loquitur:  ita  non  potest  stare  haec  appellatio  absque  relatione  mutua,  ut  homines  sciant  Deum  sibi  Deum  esse,  et  simul  persuasi  sint  se  ab  ipso  censeri  tanquam  populum  peculiarem.  Sequitur  nunc  expositio  huius  sententiae,  quae  propter  brevitatem  alioqui  fuisset  obscurior.  39.  Et  dabo  illis  cor  unum,  et  viam  unam,  ut  timeant  me  cunctis  diebus,  ut  bene  sit  illis,  et  filiis  eorum  post  ipsos.  Clarius  exprimit  proximam  sententiam.  Producit  enim  effectus  illius  gratiae  cuius  meminit.  Hoc  quidem  uno  verbo  Deus  complectitur  omnia,  quum  pronuntiat  se  nobis  fore  in  Deum,  nam  ita  nos  adoptat  in  filios:  hinc  certa  nobis  est  coelestis  vitae  haereditas:  deinde  misericordia  eius  potior  est  quam  vita.  Nihil  ergo  desiderari  potest  ultra  hoc  beneficium,  ubi  Deus  sese  nobis  offert,  et  dignatur  nos  recipere  et  amplecti  in  populum.  Sed,  quemadmodum  iam  dixi,  non  capimus  quid  valeat  haec  doctrina:  primum  quia  nimium  tardi  sumus  et  crassi,  non  percipimus  quod  Deus  uno  verbo  significat:  deinde  scimus  quantum  ad  diffidentiam  propensa  sit  nostra  natura.  Iam  longa  est  distantia  inter  nos  et  Deum.  Ergo  doctrina  illa  opus  habet  explicatione:  ideo  nunc  postquam  propheta  notavit  bonorum  omnium  causam  et  principium,  adiungit