[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:38  4.  (Quia  magnus  Iehovah.)  Designat  Deum  illum,  quem  vult  laudari,  ne  gentes  pro  more  in  suis  erroribus  vagentur.  Ergo  ut  totus  mundus  superstitiones  abiiciat,  seque  conferat  ad  veram  religionem,  ostendit  unicum  Deum  omni  laude  dignum  esse.  Atque  hoc  magni  interest:  quia  nisi  hoc  fraeno  se  cohibeant  homines,  quo  plus  operae  impendent  ad  laudandum  Deum,  eo  magis  eum  spoliabunt  sua  gloria.  Itaque  hic  ordo  tenendus  est,  ne  temere  Dei  nomen  profanemus:  sicuti  faciunt  increduli,  falsos  deos  ornando  quos  ipsi  fabricarunt.  Nomen  Elohim,  tam  de  angelis  quam  de  idolis  potest  accipi,  ut  Psalmo  95,  3  diximus.  Sed  ego  in  sententia  quam  illic  dixi,  maneo,  comprehendi  scilicet  omne  numen  quod  est  vel  censetur:  quia  Deus  per  angelos  irradiat  totum  mundum,  in  illis  refulgent  deitatis  scintillae.  Iam  homines  dum  idola  fingunt,  de  nihilo  sibi  deos  comminiscuntur.  Docet  igitur  propheta  perperam  falli  qui  vel  angelis  affingunt  immodicam  gloriam,  vel  suis  idolis,  quae  eos  abducat  a  vero  et  unico  Deo.  Diserte  postea  gentium  dementiam  refutat,  quia  vanitas  sit  ac  nihilum  quidquid  Deum  appellant.  Nam  id  Hebraeis  valet  nomen  DvvX  quod  contemptim  ad  idola  transfertur.  Summa  est,  quia  nonnisi  in  uno  mundi  opifice  vera  est  ac  solida  deitas,  frivolas  esse  et  stultas  religiones  quae  purum  eius  cultum  corrumpunt.  Quaeritur  tamen  an  censeri  nihilum  aut  vanitas  debeant  angeli:  quia  multi  in  eis  decepti  sunt,  putantes  deos  esse.  Respondeo,  angelis  fieri  iniuriam  dum  in  eos  transfertur  Dei  maiestas:  neque  tamen  ideo  redigi  in  nihilum  eorum  naturam,  sed  quidquid  imaginarium  illis  affingitur,  nihilum  esse.  Quanquam  de  crassis  gentium  erroribus  hic  tantum  agitur  quae  sibi  deos  audacter  imaginatae  sunt.  Antequam  vero  earum  commenta  propheta  refelleret,  prudenter  dixit  Deum  esse  magnum  et  laudabilem:  hoc  est,  sic  excellere  ut  facile  infinitas  gloriae  eius  quidquid  de  suis  idolis  somnient  homines  absorbeat.  Notanda  est  etiam  prophetae  fiducia,  ubi  neglecto  mortalium  omnium  consensu,  veri  Dei  gloriam  strenue  asserit.  Magnum  tunc  et  arduum  certamen  erat  veris  Dei  cultoribus  contra  tantam  turbam  et  congeriem  superstitionum  qua  refertus  erat  totus  mundus.  Verus  enim  Deus  in  Iudaea,  quasi  in  obscuro  recessu,  latebat.  Iupiter  ubique  erat  celeberrimus,  tota  Asia,  Europa  et  Africa  personabat  eius  nomen.  Quum  unaquaeque  regio  peculiares  haberet  deos,  alibi  tamen  quoque  famam  obtinebant:  solus  verus  Deus  honore  suo  carebat.  Tametsi  ergo  conspiraverat  totus  mundus  in  mendacia,  propheta  hic  ex  alto  despicit  quid  sentiant  vel  suis  suffragiis  probent  cuncti  mortales  :  quia  eorum  vanitas  nihil  derogat  unius  Dei  gloriae.  CTnde  sequitur,  perverse  ex  multitudinis  consensu  fieri  de  religione  iudicium:  quia  si  vel  hominum  3*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci