1:38
[CO
1.
38]
obiurgationes,
quae
apud
Iesaiam
leguntur
(Ies.
1
et
58),
quam
iis,
quos
sua
aetate
propheta
increpabat.
Aliud
in
sabbatismo
spectandum
officium
Iudaeis
erat,
non
illud
ad
religionem
pertinens,
sed
ad
conservandam
inter
homines
aequitatem,
quae
vult
interdum
servorum
et
animalium
operas
remitti,
ne
inhumani
exactores
assidue
instando,
ultra
iustum
modum
ipsos
premant.
Quanquam
haec,
ut
arbitror,
magis
instituti
utilitas
a
Mose
indicabatur
(Exod.
23.
Deut.
5),
quam
instituendi
causa.
Huius
aequitatis
ratio
a
nobis
hodie
quoque
habenda
est,
non
servili
quadam
necessitate,
sed
prout
caritas
dictaverit.
En
quatuor
prima
praecepta,
quae
praescribunt
quales
nos
erga
Deum
gerere
debeamus,
quibus
prima
tabula
clauditur.
Quod
autem,
praeter
vulgarem
et
fere
ubique
usitatam
[OS
49]
formam
quatuor
praecepta
sub
prima
tabula
includo,
id
non
aut
nulla,
aut
levi
etiam
ratione
factum
est.
Nam
qui
aliter
partiuntur,
secundum
mandatum
quod
recitavimus,
numero
expungunt,
quod
indubie
mandati
loco
distincte
a
Domino
positum
est;
decimum
vero
de
non
concupiscendis [p.
65]
proximi
rebus,
inepte
in
duo
concerpunt
quod
unum
et
idem
est.
Ad
haec
talem
partiendi
rationem
puriore
saeculo
incognitam
fuisse,
intelligi
ex
eo
potest,
quod
Origenes
hanc
nostram
sine
controversia
posuit.
1)
Augustini
quidem
tempore
iam
illa
inventa
erat:
sed
non
ab
omnibus
probabatur.
Ipsi
certe
Augustino
2)
ob
nimium
levem
causam
arrisit,
quod
in
numero
trinario
(si
tribus
praeceptis
conficiatur
prima
tabula)
magis
eluceat
mysterium
trinitatis,
in
caeteris
nostra
magis
ei
placebat.
Nobiscum
sensit
autor
operis
imperfecti
in
Matthaeum.
3)
Nec
dubita
verim
diaboli
fraude
id
factum,
ut
sensim
ex
hominum
animis
mandatum
illud
elaberetur,
quo
tam
caute
idololatria
prohibetur.
Hoc
obiter
perstringendum
fuit,
ne
quis
ceu
novam
et
nuper
excogitatam,
nostram
partitionem
aut
miretur,
aut
rideat.
Superest
secunda
tabula.
MANDATUM
V.
Honora
patrem
et
matrem.
Hoc
est,
quandoquidem
timeri
a
nobis
Deum
atque
amari
oportet:
ne
parentes
vel
negligamus,
vel
ulla
in
re
offendamus,
verum
his
multum
deferamus,
eos
revereamur
et
colamus,
iis
sub
Domini
voluntate
obediamus,
iis
commodare
ac
gratificari
studeamus,
quibuscunque
in
rebus
illis
usui
esse
poterit
nostra
opera
(Eph.
6.
Matth.
15).
Additur
bene-
1)
Orig.
in
Exod.
2)
Aug.
lib.
quaest.
vet.
Testament.
3)
Haec
verba:
Nobiscum
etc.,
in
margine
extantia
hic
suo
inseruimus
loco.
Edd.
3*
|