5:379  IAC.  SADOLETI  volunt?  Num  hominum1)  animas  arbitrantur  una  cum  corporibus  suis  interire?  Et  nimirum  id  videntur  innuere,  quod  agunt  etiam  manifestius,  quum  Ubertatem  sibi  vitae  ab  omnibus  ecclesiasticis  solutam  legibus,  et  licentiam  2)  cupiditatum  comparare  adnituntur.  Si  enim  mortalis  anima  sit,  edamus  et  bibamus,  inquit  apostolus,  paulo  post  enim  moriemur:  sin  autem  sit  immortalis,  ut  certe  est,  unde,  quaeso,  tantum  et  tam  repente  factum  est  corporis  morte  dissidium,  ut  et  viventium  et  mortuorum  animae  inter  se  nihil  congruant,  nihil  communicent,  omnio  sint  cognationis  nobiscum,  et  communis  humanae  societatis  oblitae?  Quum  praesertim  caritas,  quae  praecipuwn  spiritus  sancti  in  christiano  genere  est  donum,  quae  nunquam  non  benigna,  nunquam  non  fructuosa  est,'et  in  eo  in  quo  inest  nunquam  inutiliter  consistit,  salva  semper  et  efficax  in  utraque  vita  permaneat.  Sed  ut  relinquam  controversias,  easque  ad  sua  tempora  reservem,  excutiamus  id  quod  prius  est  propositum,  ut  videatur  et  quaeratur,  quid  nobis  magis  conducat,  factuque  rectius  sit,  quid  ad  gratiam  summi  Dei  obtinendam  magis  sit  accommodatum,  sentirene  cum  universa  ecclesia,  eiusque  decretis  et  legibus  et  sacramentis  [pag.  22]  cum  fide  obtemperare,  an  assentiri  hominibus  dissidia  et  res  novas  quaerentibus?  Hic  locus  est,  carissimi  fratres,  hoc  illud  est  bivium  quod  diversa  duo  in  itinera  scinditur:  quorum  iter  alterum  ad  vitam,  alterum  ad  perpetuam  mortem  nos  deducat.  In  hoc  discrimine  et  delectu  agitur  salus  animae  cuique  suae,  aguntur  pignora  futurae  vitae:  utrum  videlicet  nos  aeternae  felicitatis,  an  miseriae  infinitae  simus  futuri  compotes.  Quid  ergo  dicemus?  Fingamus  hic  duos,  qui  ex  utroque  genere^  hoc  est,  utroque  ex  itinere,  ante  illud  terribile  summi  iudicis  tribunal  sint  constituti:  quorum  causa  cognoscatur  et  expendatur,  quo  vel  damnatoria  in  eos  sententia,  vel  salutaris  iure  ferri  possit.  Interrogabuntur  fuerintne  Christiani?  Fuisse  se  ambo  dicent.  Rectene  crediderint  in  Christum?  Utrique  pariter  respondebunt,  Nae.  Quid  autem  crediderint,  aut  quomodo  crediderint  quum  explorabuntur  {nam  haec  de  fide  recta  cognitio,  illam  quae  est  de  vita  et  moribus,  antecedit),  quum  igitur  ab  eis  exigetur  rectae  fidei  confessio,  dicet  ille  quidem  qui  in  catholicae  ecclesiae  gremio  et  disciplina  fuerit  educatus:  Ego,  quum  institutus.  essem  a  parentibus  meis,  qui  et  ipsi  a  patribus  suis  et  avis  acceperant,  ut  cunctis  in  rebus  catholicae  ecclesiae  essem  obsequens,  eiusque  leges  et  monita  et  decreta,  tanquam  a  te  ipso,  Domine  Deus,  lata  observarem  et  colerem:  quumque  omnes  eos  fere,  qui  in  christiano  [pag.  23]  nomine  censerentur,  quique  et  nobis-  1)  Editio  Genivensis  1540  mendose  scripsit:  Numnam  animas,  quod  sequentes  omnes  servarunt.  Gallus  quoque,  qui  habet:  noz  ames,  lectionem  genuinam  ignorasse  videtur.  2)  Lugdr  et  Arg.  male:  licentia.