7:378
loquuntur,
sacerdotum
ac
principum,
atque
ipsius
populi
peccata
sunt
colligata:
ut
difficile
sit
de
unius
ordinis
peccatis
inquirere,
quin
reliquorum
simul
ordinum
peccata
appareant
Sic
vero
omnes
ordines
una
orationis
serie
accusans,
in
veteri
populo
dicit
Ezechiel,
in
persona
Dei:
Sacerdotes
eius
contempserunt
legem
meam,
et
polluerunt
sanctuaria
mea:
inter
sacrum
et
profanum
non
habuerunt
distantiam.
Principes
eius
in
medio
illius
quasi
lupi
rapientes
praedam
ad
effundendum
sanguinem,
ad
perdendas
animas,
et
avare
sectanda
lucra.
Populi
terrae
calumniabantur
calumniam,
[pag.
26]
Haec
ille:
quae
utinam
ad
illa
solum
tempora
pertinerent,
ac
non
nostri
quoque
temporis
imaginem
referrent
Utinam
quum
de
corruptela
morum
sacerdotum
loquimur,
huic
maximam
occasionem,
maximam
materiam,
et
autoritatem
ipsos
Principes,
atque
ipsum
populum
dedisse
negare
possemus.
Sed
reprimamus
nunc
verba
usque
ad
tempus
magis
opportunum,
fontes
autem
communium
lacrymarum
aperiamus.
Bedeamus
vero
ad
eos,
quos
coepimus
admonendos,
praesertim
episcopos,
qui
cum
mandatis
Principum
huc
venerunt
Sic
vero
illos
admonemus,
ut
omni
qua
possunt
fide
et
diligentia
suis
Principibus
serviant:
verum,
ut
episcopos
decet,
sic
illis
serviant,
ut
servi
Dei,
non
ut
servi
hominum.
Nolite,
inquit
Apostolus,
servi
hominum
esse.
Primum
vero
serviant
uni
regi
Christo,
cui
Deus
pater
omnem
potestatem
dedit:
deinde
vero,
propter
eum,
omnibus,
maxime
autem
Principibus:
cui
honorem,
honorem:
[pag.
27]
cui
tributum,
tributum.
Hortamur
autem,
ut
Principibus
serviant
ad
honorem,
quemadmodum
eorum
mandata
verbis
ipsis
prae
se
ferunt:
in
quibus
nihil
fere
nisi
honorificum,
et
ad
publicam
utilitatem
spectans,
proponitur.
Sic
vero
in
summa
serviant,
ut
eorum
officium
in
primis
spectet
ad
honorem
Dei
et
utilitatem
huius
Concilii,
quod
propter
publicum
bonum
est
convocatum.
Quare,
ut
ab
hoo
maxime
dehortamur
omnes,
qui
hic
sententias
coram
Deo
et
angelis
eius,
atque
coram
universa
Ecclesia
sumus
dicturi,
ne
ad
gratiam
hominis
alicuius
loquamur:
sic
etiam
multo
magis,
ne
ad
odium
cuiusquam
sententiam
proferamus,
etiamsi
contra
nos
adversarii,
vel
inimici
et
hostis
personam
gerat:
denique,
ut
ab
omni
inter
nos
contentione
abstineamus,
maxime
optamus,
et
in
Domino
hortamur.
Hae
enim
sunt,
quae
contristant
et
repellunt
quem
invocavimus
Spiritum
sanctum,
sine
quo
nihil
omnino
facere
poterimus,
quod
ad
[pag.
28]
bonum
et
pacem
Ecclesiae
cedat
Quum
enim,
inquit
Apostolus,
sint
inter
vos
contentiones,
nonne
homines
estis,
et
secundum
hominem
ambulatis?
Quum
vero
homines
eos
appellat,
spiritus
Dei
expertes
intelligit
In
omnibus
autem,
quae
ad
reformationem
Ecclesiae
pertinent,
ob
quam
causam
convenimus,
imitari
nos
oportet
illum,
qui
eam
primum
formavit,
de
quo
ad
ipsum
opus
ingrediente
sic
in
persona
Dei
propheta
loquitur:
Ecce
servus
meus
|