5:378
nos
constituamus
in
loco
(de
re
loquor
veluti
dubia,
quae
tamen
non
est),
ut
ibi,
inquam,
consistamus,
ubi
minus
multo
nobis
timoris
atque
periculi,
longeque
plus
spei
et
alacritatis
ostenditur?
Nemo
hoc,
credo,
nega"
turus
mihi
est,
quin
in
re
ancipiti
et
dubia,
in
qua
praesertim
summa
agitur
vitae
et
salutis
nostrae,
id
potius
capere
et
sequi
consilii
debeamus,
quod
ratio
nobis
suaserit,
quam
quod
fortuita
obtulerit
temeritas.
Videamus
igitur
utra
in
parte,
et
in
utra
secta
maius
sit
a
Deo
longius
nos
removendi,
et
ad
perpetuum
exitium
propius
nos
admovendi
periculum.
Quam
rem
ita
agam
et
proponam,
quasi
habeam
vos
adhuc
deliberantes,
necdum
animi
certos,
quorum
potius
aut
voluntatibus
obsequi,
aut
consiliis
credere
debeatis.
Disceptatio
est,
utrum
vestrae
saluti
magis
expediat,
gratiusque
Deo
vos
facturos
existimetis,
si
ea
credideritis
eritisque
sequuti,
quae
ecclesia
catholica
cunctum
per
orbem
terrarum
annos
iam
mille
et
quingentos
amplius,
aut
(si
claram
certamque
rerum
gebtarum
memoriam
et
notitiam
quaerimus)
annos
iam
amplius
mille
et
trecentos,
magno
consensu
comprobat:
an
haec
quae
vafri
homines,
atque,
ui
sibi
ipsi
videntur,
acuti,
adversus
tot
saeculorum
usum
et
contra
perpetuam
ecclesiae
autoritatem,
his
annis
quinque
et
viginti
innovaverunt:
qui
[pag.
20]
certe
ipsi
catholica
non
sunt
ecclesia.
Est
enim
catholica
ecclesia,
ui
breviter
definiamus,
quae
in
omni
anteacto
et
hodierno
tempore,
omni
in
regione
terrarum,
in
Christo
una
et
consentiens,
uno
Christi
spiritu
ubique
et
semper
directa
est,
in
qua
nullum
potest
dissidium
exsistere:
omnis
enim
ea
inter
se
connexa
et
conspirans
est
Quod
si
quid
accidat
dissensionis
et
dissidii,
magnum
quidem
corpus
ecclesiae
idem
permanet,
fit
autem
apostema,
quo
corrupta
aliqua
caro,
ab
animante
corpus
cunctum
spiritu
divulsa
secernitur,
nec
de
substantia
ulterius
corporis
ecclesiastici
est
Non
ego
hic
deveniam
ad
singulas
rerum
disputationes,
neque
aures
vestras
copia
verborum
atque
argumentorum
onerabo.
Tacebitur
a
me
nunc
de
eucharistia,
in
qua
nos
verissimum
Christi
corpus
adoramus.
Isti
sane
parum
gnari
quemadmodum
in
unoquoque
genere
doctrinae
adhibere
argumenta
et
rationes
oporteat,
ex
alienis
et
longe
diversis
dialecticae
inanisque
philosophiae
nationibus,
Dominum
ipsum
universi,
et
divinam
in
eo
spiritualemque
potentiam,
quae
prorsus
libera
et
infinita
est,
in
angulos
corporeae
naturae,
quae
suis
cancellis
circumscripta
est,
conantur
includere.
Non
loquar
de
confessione
ad
sacerdotem
peccatorum:
in
qua,
quod
maximum
est
nostrae
salutis
fundamentum,
vera
christiana
humilitas,
et
a
scriptura
demonstrata,
et
ab
ecclesia
praecepta
ac
constituta
est:
quam
isti
humilitatem,
et
per
calumnias
eludere,
et
[pag.
21]
per
arrogantiam
abiicere
studuerunt
Silebo
de
precibus,
aut
sanctorum
pro
nobis
apud
Deum,
aut
nostris
pro
mortuis:
quas
iidem
isti
quum
aspernantur
et
irrident,
easque
nullius
penitus
esse
momenti
dicunt,
quid
tandem
sibi
|