6:376
sibi
placet,
ut
non
satis
habeat
suam
insulsitatem
semel
prodidisse.
Huc
autem
spectat,
ne
eum
sine
ratione
maledicere
putes,
quidquid
sonent
verba
prophetae,
ut
tamen
opinio
sua
valeat:
quoniam
ecclesiae
autoritate
nitatur.
Aliquando
tamen
ad
rem
accedit.
Sicut
ante,
inquit,
nulla
auxilii
sui
facta
mentione,
totam
perfectionis
summam
potestatis
nostrae
fecerat,
quum
diceret:
Proiicite
a
vobis
iniquitates
vestras;
convertimini
ad
me;
facite
vobis
cor
novum
et
spiritum
novum:
ita
hic
eandem
uni
Deo
tribuit,
praeterita
nostra
facultate.
Ergo
utrumque
locum
iubet
coniungi,
ut
habeatur
illa,
de
qua
disseruit,
liberi
arbitrii
et
gratiae
coniugatio.
Quasi
vero
illi
permittam,
ex
praeceptis
colligere,
quanta
aut
qualis
sit
hominum
ad
obediendum
facultas.
Hunc
iubendo
legis
effectum
esse
ex
Paulo
scimus,
ut
occidat
(2
Cor.
3,
6).
Our?
nisi
quia
non
aliud
potest,
quam
hominem
transgressioni
subiicere?
Scimus
et
hoc
esse
eius
officium,
ut
hominem,
miseriae
suae
agnitione
perculsum,
confugere
ad
gratiam
doceat
(Gal.
3,
24).
Ergo
ab
externa
legis
praedicatione
recedendum
est,
ut
ad
spiritualem
eius
inscriptionem,
de
qua
loquitur
Ieremias
(31,
33),
veniamus.
Illic
enim
Dominus
foedus
se
facturum
promittit,
non
quale
ante
pepigerat,
quia
irritum
factum
fuerat
defectione
populi,
sed
foedus
novum,
quo
legem
inscribat
populi
sui
cordibus,
et
visceribus
insculpat.
Vides
causam,
cur
foedus
illud
quod
externa
praedicatione
constabat,
abrogetur:
quia
scilicet
violatum
fuerit
ab
hominibus.
Vides
et
novi
paciscendi
necessitatem
:
quia
scilicet
non
aliter
ratum
sit
futurum,
donec
spiritu
Dei
inscriptum
cordibus
fuerit.
Huius
efficaciae
si
vel
minimum
gustum
haberet
Pighius
:
aut
si
impotentiae
saltem
suae
conscientia
tangeretur,
non
amplius
obloqueretur,
in
hominum
statui
potestate
quod
illis
praecipitur.
[pag.
200]
Atque
hinc
etiam
patet,
quam
frivola
sit
et
nugatoria
eius
ratiocinatio.
Si
ex
promissionibus
inferamus,
solius
Dei
opus
esse
conversionem,
quia
se
solum
eius
autorem
illic
commemoret,
pari
ratione
evicturum
ex
praeceptis
Pelagium,
posse
nos
omnia,
Dei
gratia
nihil
adiutos:
quoniam
illic
a
nobis,
sine
mentione
gratiae,
perfecta
iustitia
exigatur.
Quasi
vero
ideo
dentur
praecepta,
ut
quod
deest
gratiae,
virium
nostrarum
subsidio
expleatur:
et
non
potius,
ut
propriae
impotentiae
convictos,
ad
gratiam
manu
ducant.
Alia
est
promissionum
ratio:
Dabo,
inquit
Dominus,
mentem,
ut
quod
rectum
est
videatis
et
eligatis;
dabo
cor
carneum,
ut
obediatis;
faciam
ut
ambuletis
in
lege
mea.
Non
suspendit
a
nobis
eorum
complementum,
quae
pollicetur,
sed
simpliciter
in
se
uno
locat.
Iubendo
autem,
non
facultatem
aut
novam
nobis
confert,
aut
quam
habemus
praedicat,
sed
nihil
omnino
nos
posse
nobis
ostendit,
ut
quo
penes
nos
deficimur,
aliunde
quaerere
discamus.
Valeat
ergo
fictitium
illud
Pighii
|