20:376  Schnepffius,  et  alii  quidam  pii  et  docti  viri  Angelandro  scripserant  ne  ob  ritus  nescio  quos  inutiles  et  quaestionem  illam  suam  de  manducatione  impiorum  nos  aut  ecclesias  nostras  turbaret,  sed  ea  potius  quae  pacis  sunt  et  aedificationis  sectaretur,  nosque  mitius  tractaret  solito.  Sed  spreto  omnium  doctorum  consilio  pergunt  adversarii  facere  quidquid  venit  in  mentem,  adeo  ut  pium  illum  et  doctum  virum  Pantaleonem  Blasium,  quem  ecclesiae  Wirtembergensis  superintendentes  huc  miserant,  non  solum  ut  turbatam  hanc  ecclesiam  componeret,  sed  ut  Principi  quoque  hic  nostro  esset  a  concionibus,  iam  eiecerint,  non  aliam  ob  causam  quam  quod  se  illis,  rebus  nostris  cognitis,  ad  nos  turbandos  adiungere  noluerit.  Nec  aliud  exspecto  quam  ut  vel  eiiciar  ipse  vel  necessitate  coactus  abeam:  quandoquidem  isti  nec  verbum  Domini  audire,  nec  nos  nec  ullos  doctos  volunt,  et  faciunt  de  industria  quidquid  non  solum  putant  sed  etiam  vident  palam  adversari  huic  ecclesiae.  Et  iam,  ut  dixi,  illum  collegam  et  symmystam  nostrum  in  odium  et  contemptum  nostri  eiecerunt.  Sed  ora  diligenter  Dominum  Deum  pro  nobis,  pioque  tuo  et  sancto  consilio  nos  semper  adiuva.  Vale.  Raptim  Moinbelgardi  20.  Ianuarii.l)  4142,  1)  Incunctanter  iam  hanc  ad  a.  1545  referimus.  Cf.  N.  546  et  670.  Ad  eam  magis  etiam  illustrandam  transscribere  licet  quae  habet  Duvernoy  in  JEphem.  p.  134  ad  19.  Aprtllbeo:  Des  discussions  tres-vives  existaient  depuis  la  fin  de  1544  entre  les  chapelains  allemands  du  duc  Christophe,  Jean  Engelmann  et  Pantaleon  Blasi.,  et  les  ministres  de  Montbeliard,  sur  l'article  de  la  cene  et  sur  les  ceremonies  du  culte.  Toussaint  ne  considerant  l'eucharistie  que  comme  un  embleme.  Le  prince  avait  fortifie  de  tout  le  poids  de  son  opinion  personnelle  celle  de  ses  an  m  o  niers,  ll  fallait  que  quelqu'un  cedat.  Toussaint  se  retira  a  Bale  et  adressa  de  la  sa  demission  au  prince  etc.  Cf.  Reyd,  Ulrich  Hz.  zu  W.  III,  150  ss.  De  Brentii  interventione  ELartm.  et  J  aeger  II.  134:  Die  erste  Nachricht  von  dem  dortigen  Streit  erhielt  Brenz  durch  Bucer  der  ihn  aufforderte  ihn  beizulegen.  Brenz  schrieb  an  Engelmann:  Ieh  weiss  dass  sich  Tossanus  in  der  Lehre  vom  Abendmahl  zur  A.  C.  bekennt,  und  nicht  in  Abrede  zieht  dass  die  Unwiirdigen  im  Abendmahl  den  Leib  Christi  empfangen,  sondern  die  Entscheidung  daruber  frommen  und  gelehrten  Mannern  uberlassen  will.  Darum  glaube  ieh  nicht  dass  man  ihn  verdammen  und  sich  seiner  entschlagen  darf.  Moglich  ware  es  wohl  dass  die  mit  denen  du  zu  thun  hast  ihre  Zwinglische  Ansicht  durch  Worte  verdecken  und  anders  denken  ais  sie  reden.  Aber  sind  die  Worte  fromm,  so  will  ieh  doch  nach  der  chr.  Liebe  Heber  das  Beste  glauben  ais  aus  einen  blossen  Verdacht  hin  allzustreng  urtheilen  Hartmann,  Schnepf.  p.  161  not.  An  Schnepf  schrieb  Brenz  7.  Nov.  1544,  Tossanus  sei  zwar  ein  gelehrter  und  frommer  Mann,  verhulle  aber,  wie  die  Zwinglianer  uberhaupt,  seine  Meinung  unter  den  Worten  der  Gegner.  Doch  wolle  er  nicht  Oel  ins  Feuer  giessen  und  habe  daher  Engeimann  zum  Frieden  ermahnt.  Curandum  autem  nobis  est  ne  nostris  literis  tradamus  Engelmannum  suis  collegis  opprimendum.  Quare  te  rogo  ne  exemplum  mearum  mittas  ad  Tossanum.  Nec  dubito  quin  tu  ipse  pro  tua  prudentia  literis  tuis  provisurus  sis  ne  his  nostris  exhortationibus  discordia  magis  alatur  quam  pax  constituatur.  .  Quod  Noster  Blastum  placabiliorem  imo  sibi  faventem  dicit,  hoc  vero,  contradicentibus  caeteris  omnibus,  nobis  non  persuademus.