7:375
375
ACTA
SYNODI
TRIDENTINAE
376
bona
diripuerunt,
cursum
verbi
Dei
impediverunt
Hic,
inquam,
dicimus,
nihil
horum
esse,
quod
in
libro
abusuum
pastorum
maxima
illorum
pars,
qui
hoc
nomen
[pag.
16]
sibi
vendicant,
per
se
factum
esse,
si
legere
libuerit,
non
scriptum
apertis
verbis
inveniat.
Nostram
enim
ambitionem,
nostram
avaritiam,
nostras
cupiditates,
his
omnibus
malis,
populum
Dei
prius
affecisse
statim
inveniet,
atque
harum
vi
ab
ecclesiis
pastores
fugari,
easque
pabulo
verbi
privari,
bona
ecclesiarum,
quae
sunt
bona
pauperum,
ab
illis
tolli,
indignis
sacerdotia
conferri,
et
illis,
qui
nihil
a
laicis,
praeterquam
in
vestis
genere,
ac
ne
in
hoc
quidem
differunt,
dari.
Quid
enim
horum
est,
quod
negare
possimus
per
hos
annos
a
nobis
factum
esse?
Quare,
si
Turca,
si
haeretici
hoc
idem
adversus
nos
faciunt,
quid
hic
aliud,
quam
flagitia
nostra,
et
simul
iustum
Dei
iudicium
videmus?
iudicium
vero
plenum
misericordia:
si
enim
pro
meritis
nos
castigaret,
iampridem
sicut
Sodoma
et
Gomorrha
fuissemus.
Cur
vero
haec
nunc
commemoramus?
An
ut
vos
confundamus?
Absit.
Sed
magis
vos,
ceu
patres
et
fratres
carissimos,
primum
autem
nosmet
ipsos
admoneamus,
[pag.
17]
quo
pacto
haec
quibus
nunc
affligimur
flagella,
et
graviora
quae
impendent,
nisi
resipiscamus,
vitare
possimus,
ut
effugiamus
tremendum
illud
Dei
iudicium,
omnibus
quidem
non
resipiscentibus
tremendum,
maxime
vero
illis,
qui
praesunt
Iudicium
enim
grave,
inquit
Scriptura,
his
qui
praesunt
fiet.
Iudicium
vero
incipere
nunc
videmus
a
domo
Dei.
Dum
enim
nunc
eiiciuntur
sacerdotes,
dum
conculcantur
ab
hominibus:
quid
aliud
hoc
indicat,
quam
divinum
de
nobis
iudicium,
quod
praedixit
Christus,
quum
diceret,
sacerdotes
suos
esse
sal
terrae
:
quod
si
sal
evanuerit,
ad
nihil
valere
ultra,
nisi
ut
eiiciatur
foras,
et
conculcetur
ab
hominibus?
Haec
vero
omnia
nos
nunc
patimur.
Quod
si
propter
iustitiam,
ut
nostri
maiores,
beati
nos
quidem:
at
nunc
iuste
quidem,
quia
sal
evanuit:
minime
autem
propter
iustitiam
patimur:
in
omnibus
enim
nostris
afflictionibus
videmus
iudicium
Dei.
Atque
utinam
quidem
illud
videremus:
[pag.
18]
hoc
enim
initium
esset
omnia
Dei
iudicia,
et
flagella
effugiendi,
atque
in
gratiam
et
veram
gloriam
ingrediendi.
Quae
res
fecit,
ut
in
his
commemorandis
acriores
et
longiores
fuerimus.
Nisi
enim
haec
bene
cognita
et
perspecta
fuerint,
frustra
intramus
in
Concilium,
frustra
invocamus
Spiritum
sanctum,
qui
primum
ingressum
in
animam
hominis
semper
facere
solet
per
ipsius
hominis
condemnationem,
ut
condemnet
mundum
de
peccato.
Quare,
nisi
ille
Spiritus
nos
apud
nosmet
ipsos
primum
condemnaverit,
nondum
illum
ingressum
esse
ad
nos
affirmare
possumus
:
ac
ne
ingressurum
qwdem,
si
peccata
nostra
audire
recusamus.
Idem
enim
dicetur
nobis,
quod
populo
veteri
per
prophetam
Ezechielem
est
dictum,
quum
nondum
agnitis
suis
sceleribus
Deum
per
prophetam
interrogare
vellent
Sio
autem
ait
propheta:
Venermt
viri
|