6:375
RESPONSIO
CONTRA
PIGHIUM
(Prov.
21,
1),
ita
cor
regis
in
manu
Dei:
quocunque
voluerit,
inclinabit
illud.
Quid
ergo,
quum
doceo
cor
fidelis,
quod
Dominus
singulari
modo
suscepit
regendum,
flecti
ac
formari
eius
spiritu,
verbi
novitate
ac
insolentia
offenditur
Pighius?
Queritur
enim
me
novam
loquendi
formam
introducere,
cui
non
assueti
sint
fideles.
Verissimum
est
quod
vulgo
iactatur,
de
nullo
dubitare
stultos:
quod
ex
veteri
et
elegantiori
proverbio
natum
est.
Ecce
enim
ut
sola
sua
inscitia
armatus
Pighius,
bellum
Deo
et
hominibus
indicere
simul
audeat.
Profertur
loquutio,
quam
spiritus
sanctus
primum,
deinde
et
sacri
doctores,
eius
magisterium
sequuti,
familiariter
usurpant.
Audacter
excipit,
ab
ecclesiae
catholicae
usu
abhorrere.
Adducitur
[pag.
198]
Paulus
testis.
Antequam
illi
respondeat,
anathema,
si
aliud
quid
dixerit,
quam
quod
sibi
persuasit
ecclesiam
sentire,
non
dubitanter
minatur.
Sed
qua
fiducia?
Notum
est
illud:
Ignorantia
confidentiam
parit.
Paulo
post
tamen,
moderatior
iam
factus,
haec
non
mea,
sed
bpiritus
sancti
verba,
utcunque
impropria
sint,
non
multum
habere
incommodi
concedit,
nisi
me
animadverteret
impietatis
meae
venenum
illis
insinuare
velle:
Deum
scilicet
uti
corde
nostro
aut
voluntate
in
bonis
operibus,
sicut
arreptitiorum
membris
maligni
spiritus
utuntur,
dum
per
eos
responsa
dant
et
loquuntur,
quae
ipsi
non
intelligunt.
Verum
quum
omnem
illi
occasionem
ante
abstulerim,
ne
quid
de
me
tale
suspicari
posset,
cur
divinat,
quod
timeri
nullo
modo
debuit?
Exposueram,
velle
inesse
hominibus
ex
natura:
ex
naturae
vero
corruptione
fieri,
ut
non
nisi
male
possimus
velle;
esse
igitur
proprium
Dei
donum,
ut
bene
velimus.
Quam
hic
syllabam
inveniet,
quae
materiam
praebeat
tali
calumniae
?
At
non
dissimulanter
postea
id
me
sensisse
aperio:
quia
contentus
non
sim,
si
quis
dicat
voluntatem,
alias
non
prorsus
malam,
sed
infirmam
ac
debilem,
subsidio
gratiae
adiuvari:
atque
ad
eam
rem
prophetae
testimonio
utor:
Dabo
vobis
cor
novum,
et
spiritum
novum
ponam
in
medio
vestri;
auferam
a
vobis
cor
lapideum,
et
dabo
vobis
cor
carneum
(Ez.
36,
26).
Deinde
subiicio.
Hac
similitudine
non
ostendere
vult
Deus,
mollitiem
cordibus
nostris
inesse,
flexilem
alias
in
recti
obedientiam,
sed
quae
per
se
infirma
gratiae
suae
adminiculo
indigeat,
sed
nihil
penitus
boni
expressum
iri
a
corde
nostro,
nisi
aliud
fiat.
Nam
si
lapis
in
carnem
transformatur,
quando
≪ios
ad
recti
studium
Dominus
convertit:
aboletur,
quidquid
est
voluntatis
nostrae
proprium,
et
quod
succedit,
totum
a
Deo
est.
Hic,
qua
plurimum
valet
conviciandi
protervia,
in
me
debacchatur:
clamat
pseudoprophetam
in
veste
ovis
deprehendi
seducentem,
hoc
est,
seorsum
[pap.
199]
ducentem
ab
ovium
caulis
simplices
animas.
Sic
enim
in
illa
sua
crassa
hallucinatione
|