55:375
375
EPIST.
IOHANNIS
376
undique
impetuntur
filii
Dei,
hac
(ut
diximus)
ratione
eos
ad
resistendi
constantiam
animat
atque
hortatur,
quod
sub
Dei
auspiciis
militant,
ac
certo
tenent
eius
spiritu
se
regi.
Nunc
autem
unde
notitia
illa
maxime
petenda
sit,
admonet.
Dicit
igitur
Deum
in
Christo
nobis
ita
esse
patefactum,
ut
iam
nulla
sit
haesitandi
ratio.
Non
temere
in
hanc
partem
incumbit
apostolus:
nisi
enim
solide
in
Deo
fundata
sit
fides,
nunquam
firmi
in
pugna
stabimus.
Hoc
consilio
docet
apostolus
nos
Christi
beneficio
consequutos
esse
certam
veri
Dei
notitiam,
ut
non
fluctuemus
incerti.
Ye
rum
Deum
intelligit
non
veracem,
sed
eum
qui
re
vera
Deus
est:
ut
eum
ab
idolis
omnibus
discernat.
Ita
verus
fictitio
opponitur.
Est
enim
aXvjihvoc,
non
aAyjihijc.
Quemadmodum
Iohan.
17,
3,
haec
est
vita
aeterna,
ut
te
cognoscant
verum
Deum,
et
quem
misisti
Iesum
Christum.
Christo
autem
has
partes
iure
tribuit,
ut
mentes
nostras
in
Dei
notitiam
illustret.
Nam
quum
unica
sit
invisibilis
Dei
imago,
quum
unicus
patris
interpres,
quum
unus
sit
vitae
director:
imo
vita,
lux
mundi,
et
veritas:
simul
atque
ab
eo
discessimus,
nos
in
figmentis
nostris
evanescere
necesse
est.
Dicitur
autem
Christus
nobis
intelligentiam
dedisse,
non
modo
quia
evangelii
doctrina
ostendit
quisnam
sit
verus
Deus,
et
spiritu
quoque
suo
nos
illuminat:
sed
quia
in
Christo
ipso
Deum
habemus
in
carne
manifestatum,
ut
inquit
Paulus
(Coloss.
2,9),
quandoquidem
in
eo
habitat
omnis
plenitudo
deitatis,
et
absconditi
sunt
omnes
scientiae
et
intelligentiae
thesauri.
Ita
fit
ut
conspicua
quodammodo
Dei
facies
nobis
in
Christo
reluceat.
Non
quod
nulla
fuerit
ante
Christi
adventum,
vel
dubia
Dei
cognitio
:
sed
quia
nunc
se
plenius
et
quasi
ad
liquidum
patefecit.
Atque
hoc
est
quod
dicit
Paulus
2.
ad
Corinth.
4,
6,
Deum
qui
iussit
olim
ex
tenebris
lucem
splendescere
in
creatione
mundi,
nunc
illuxisse
cordibus
nostris
per
fulgorem
cognitionis
gloriae
suae,
in
facie
Christi.
Ac
notandum
est,
solis
electis
peculiare
esse
hoc
donum.
Omnibus
quidem
promiscue
evangelii
sui
facem
Christus
accendit:
sed
non
omnibus
oculatae
sunt
mentes
ad
videndum:
quin
potius
velum
caecitatis
multis
obducit
Satan.
Lucem
ergo
apostolus
intelligit,
quam
intus
accendit
Christus
in
cordibus
suorum,
et
quae
semel
accensa
nunquam
exstinguitur,
etiamsi
in
quibusdam
ad
tempus
suffocari
interdum
contingat.
Sumus
in
vero.
Hoc
verbo
admonet
quam
efficax
sit
cognitio
illa,
cuius
meminit:
quia
scilicet
per
eam
inserimur
in
Christum,
et
unum
efficimur
cum
Deo.
Yivam
enim
radicem
habet,
ac
cordibus
penitus
infixam
:
qua
fit
ut
vivat
in
nobis
Deus,
et
nos
in
ipso.
Quoniam
sine
copula
dicit,
nos
in
vero
esse,
in
filio
eius,
videtur
modum
ex-
|