55:374
arbitrii
vocem
istam
arripiunt,
ut
inde
probent,
partim
Dei
gratia,
partim
vero
propria
virtute
nos
servari
a
peccato.
Atqui
non
animadvertunt
non
habere
a
se
ipsis
fideles
custodiam
de
qua
loquitur
apostolus.
Nec
sane
hic
eorum
virtutem
praedicat,
quasi
proprio
marte
se
custodiant
:
sed
tantum
docet,
eos
Satanae
resistere,
ut
eius
telis
nunquam
letaliter
vulnerentur.
Scimus
autem
non
aliis
quam
Dei
armis
instructos
pugnare.
Servant
ergo
se
a
peccato
fideles,
quatenus
a
Deo
servantur.
19.
Novimus
quod
ex
Deo
sumus:
et
mundus
totus
in
maligno
positus
est.
20.
Novimus
autem
quod
filius
Dei
venit,
et
dedit
nobis
intelligentiam,
ut
cognoscamus
Ulum
verum:
et
sumus
in
ipso
vero,
in
filio
eius
Iesu
Christo.
Hic
est
verus
Deus,
et
vita
aeterna.
21.
Filioli,
custodite
vos
ab
idolis.
Amen.
19.
Ex
Deo
sumus.
Ex
superiore
doctrina
sumit
exhortandi
materiam.
Nam
quod
in
commune
pronuntiavit
de
omnibus
Dei
filiis,
nunc
ad
eos,
quibus
scribit,
accommodat:
idque
ut
eos
stimulet
ad
cavendum
peccatum,
et
ad
repellendos
Satanae
insultus
animet.
Observent
lectores
hanc
demum
esse
veram
fidem,
quae
Dei
gratiam
nobis
(ut
ita
dicam)
applicat.
Neque
enim
alios
fideles,
agnoscit
apostolus,
nisi
qui
se
in
ordinem
filiorum
Dei
aggregant.
Nec
vero
probabilem
coniecturam
(ut
loquuntur
sophistae)
pro
fiducia
ingerit.
Dicit
enim
nos
scire.
Summa
huc
tendit,
quum
ex
Deo
geniti
simus,
dandam
esse
operam
ut
a
mundo
segregati
probemus
vitae
sanctitate,
non
frustra
ad
tantum
honorem
nos
fuisse
vocatos.
Haec
autem
admonitio
valde
piis
omnibus
necessaria
est.
Quocunque
enim
vertant
oculos,
Satan
paratas
habet
illecebras,
quibus
eos
a
Deo
abducat.
Difficile
igitur
illis
foret
rectum
gradum
tenere,
nisi
pluris
sua
illis
esset
vocatio
quam
omnia
mundi
obstacula.
Ergo
ut
probe
ad
certandum
muniti
simus,
duo
haec
tenenda
sunt:
mundum
perversum
esse,
et
a
Deo
esse
nostram
vocationem.
Sub
mundi
nomine,
non
dubium
est
quin
totum
humanum
genus
apostolus
comprehendat.
Quum
in
maligno
positum
esse
dicit,
sub
Satanae
principatu
eum
locat.
Non
ergo
est
cur
mundum
fugere
dubitemus,
qui
contempto
Deo
Satanae
in
servitutem
se
tradit:
non
est
cur
metuamus
eius
dissidium,
quia
a
Deo
alienus
est.
Denique,
quando
totam
naturam
occupat
corruptio,
abnegationi
sui
studere
debent
fideles
:
quando
in
mundo
nihil
praeter
malitiam
et
pravitatem
cernitur,
carni
et
sanguini
valedicant
necesse
est,
ut
Deum
sequantur.
Simul
tamen
addendum
est
alterum
illud,
Deum
esse
qui
ipsos
vocavit,
ut
eius
praesidium
omnibus
mundi
et
Satanae
machinis
opponant.
20.
Novimus
autem
quod
filius
Dei
venit.
Quia
24*
|