6:372
dispensatione
principium
non
ita
mordicus
teneret.
Quum
enim
dixit
omnia,
in
hanc
tandem
clausulam
descendit,
ut
cum
Pelagianis
asserat,
Dei
gratiam
secundum
meritum
nostrum
dari,
ut
sit
ipse
nobiscum;
meritum
vero
nostrum
in
eo
esse,
quod
cum
Deo
simus.
Nostra
rursus
omnia
in
hanc
Augustini
sententiam
redeunt:
quibus
non
est
datum,
aut
nolle,
aut
non
implere
quod
volunt;
quibus
autem
datum
est,
sic
velle,
ut
impleant.
l)
Ergo,
ut
aliquando
claudatur
hic
liber,
frustra
aut
se
a
Pelagio
disiungere
conatur
Pighius,
cuius
societate
eum
teneri
implicitum
tam
aperte
demonstravimus;
aut
nos
Manichaeo
aliisque
haereticis
adiungere,
a
quibus
non
minus
dissidemus,
quam
ipse
ab
orthodoxo
ecclesiae
sensu,
cuius
inanem
umbram
tametsi
suae
impietati
subinde
praetexit,
nihilo
tamen
inde
plus
apud
pios
et
prudentes
lectores
proficiet,
quam
si
simpliciter
nihil
sibi
nec
cum
Christo,
nec
cum
eius
membris
esse
confiteretur.
Frustra
et
in
eo
mediocritatem
quaerit,
ut
res
igne
et
aqua
magis
contrarias
simul
conciliet:
nempe,
[pag.
194]
quidquid
est
in
homine
bonorum,
merum
esse
purumque
Dei
opus;
et
tamen
hac
facultate
pollere
homines,
ut
ex
se
ipsis
Deum
provocent
ad
conferendam
sibi
gratiam;
et
ubi
contulerit,
eam
propria
separataque
virtute
efficacem,
si
libeat,
reddant.
Hoc,
inquam,
mediam
tenere
viam
non
est,
sed
in
labyrinthum
potius
se
et
alios
coniicere,
unde
nullus
postea
exitus
pateat.
Frustra
corradere
hinc
inde
studet
testimonia
scripturae,
quae
fidem,
et
quae
ab
ea
gignuntur
bona
opera,
inter
Deum
et
hominem
partiantur,
quum
tota
scriptura
et
radicis
et
fructuum
bonitatem
uni
Deo
in
solidum
transscribat.
Nam
ut
pios
tam
a
fide
quam
a
bonis
operibus
commendat,
tanquam
laude
propterea
dignos:
ita
quoties
a
Deo
discernit
hominem,
in
illum
quidem,
tanquam
omnis
iustitiae,
sapientiae,
rectitudinis
fontem,
principium,
perfectionem,
bonorum
omnium
gloriam
confert,
neque
id
ex
parte,
sed
ut
totam
solus
possideat:
hunc
autem
sic
omni
gloria
spoliat,
tanquam
omni
iustitia
et
rectitudine
destitutum,
omnis
sapientiae
inopem,
omni
virtute
nudum
ac
indigentem,
ut
nihil
illi
reliquum
faciat,
praeter
extremam
miseriam.
Ut
nob
ad
pietatem,
timorem
Dei,
vitaeque
sanctitatem
hortatur,
ita
nos
ad
ista
omnia
pervenire
posse
docet,
si
datum
nobis
a
Deo
fuerit.
Frustra
rursum
Pighius
hinc
nobis
conflare
invidiam
molitur,
quod
homines
lapidum2)
similes
fiant,
si
nullae
illis
in
bene
agendo
partes
relinquantur.
Id
enim
ex
doctrina
nostra
perperam
infert,
qui
mentem
hominis
fatemur
videre,
sed
illuminatam;
iudicium
discer-
1)
De
gratia
et
libero
arbitrio
c.
5.
2)
lapidibus
1576
segq.
|