5:372
capiamus,
[pag.
8]
unde
maxime
opportunum
esse
ducimus:
ego,
fratres
carissimi,
sic
existimo,
me
et
vos,
et
reliquos
praeterea
omnes
qui
in
Christo
spem
et
fidem
suam
posuerunt,
id
ea
una
de
causa
ita
facere
et
fecisse,
quo
1)
salutem
sibi
atque
animabus
suis,
non
hanc
mortalem
et
cito
interituram,
sed
illam
sempiternam
et
immortalem
quaererent,
quae
in
coelo
solum
vere
obtineri,
in
terris
autem
nullo
modo
potest
Est
quidem
ita
dispartitum
hoc
officium
nostrum,
ut
iacto
primum
fidei
fundamento,
hic
deinde
laboremus,
quo
illic
quiescamus:
in
terra
semen
iaciamus,
quod
in
coelo
postea
possimus
demetere',
et
quibus
hic
in
operibus,
quibusve
in
studiis
nosmet
ipsos
exercuerimus,
similes
deinde
atque
dignos
operum
et
laborum
nostrorum
fructus
in
altera
vita
adipiscamur.
Quumque
via
Christi
ardua,
et
ratio
degendae
nobis
secundum
eius
leges
et
praecepta
vitae
perdifficilis
sit,
propterea
quod
animos
nostros
ab
omni
terrenarum
iucunditatum
contagione
avocare,
et
in
eo
ipso
uno
figere,
despicere
praesentia
bona
quae
in
manibus
habemus,
et
futura
quae
non
cernimus
appetere
iubemur:
tanti
est
tamen
unicuique
nostrum
sua
et
suae
animae
salus,
ut
nihil
recusare
asperum,
nihil
laboriosum
non
pati,
animum
inducamus,
quo
tandem
aliquando
una
nobis
spe
salutis
nostrae
proposita,
per
aerumnas,
per
multas
sollicitudines,
2)
praeeunte
semper
actionibus
nostris
Dei
clementia
et
misericordia,
stabilem
salutem
illam
et
perpetuam
consequamur.
Hac
spe
[pag.
9]
Christus
annunciator
veri
boni,
quondam
ab
orbe
terrarum
tanto
consensu
et
studio
omnium
acceptus
fuit:
hac
ratione
a
nobis
adoratur
et
colitur
vereque
agnoscitur
Deus
esse,
et
Dei
veri
filius:
quod
unus
ipse
ab
initio
omnium
saeculorum
animos
hominum
Deo
omnipotenti,
in
quo
solo
vita
est,
immortuos,8)
ac
huius
quidem
mundi
fallacibus
et
caducis
blanditiis
paulum
temporis
viventes,
mox
prorsus
et
ex
omni
sui
parte
ad
interitum
condemnatos,
a
mortuis,
hoc
est,
ab
hoc
maxime
pernicioso
mortis
genere
excitavit:
primusque
ipse
semet
salutem
et
liberationem
et
doctrinam
nostram
esse
volens,
morte
carnis
accepta,
et
paulo
post
vita
non
iam
amplius
mortali
recuperata,
suo
exemplo
nos
instruxit
et
docuit:
ut
contraria
longe
ac
prius
consueveramus
via,
mundo
huic
et
carni,
hoc
est,
peccato
mortui,
Deo
deinde
viveremus,
spesque
in
eo
nostras
bene
ac
beate
perpetuo
vivendi
poneremus:
quae
est
propria,
et
vere
digna
Dei
omnipotentis
gloria
et
maiestate,
nostrorum
omnium
a
mortuis
suscitatio:
qua
non
unus
aut
alter
homo,
sed
cunctum
hominum
ge*
nus
a
tetra
et
funesta
animae
morte,
ad
veram
et
coelestem
eiusdem
animae
vitam
revocatum
est.
Hanc
huiusmodi
a
mortuis
suscitationem
sibi
proponens
Paulus,
maximumque
in
eam
intuens
divinitatis
Christi
arti
quod,
1576
seqq.
2)
per
aerumnas
multas
et
per
sollicitudines,
1540
seqq.
3)
mortuos,
1540
seqq.
|