48:37
37
CAPUT
II.
38
nondum
apparuerim
mediator
in
carne
et
advocatus,
precati
tamen
estis
:
nunc
ubi
patrocinium
meum
accedet,
quanto
animosius
id
facere
conveniet?
22.
Viri
Israelitae,
audite
hos
sermones:
Iesum
Nazarenum,
virum
a
Deo
ostensum
erga
vos
virtutibus
et
prodigiis
et
signis,
quae
fecit
per
ipsum
Deus
in
medio
vestri,
quemadmodum
et
ipsi
nostis:
23.
hunc,
inquam,
definito
consilio
et
praescientia
Dei
traditum
per
manus
impiorum
accepistis,
et
cruci
affixum
interemistis.
24.
Quem
Deus
suscitavit,
solutis
doloribus
mortis,
quandoquidem
impossibile
erat
ipsum
teneri
ab
ea.
22.
Iesum
Nazarenum.
Nunc
Petrus
ad
suum
institutum
prophetiam
Ioelis
accommodat:
nempe
ut
inde
agnoscant
Iudaei
adesse
instaurationis
tempus:
et
ideo
Christum
sibi
esse
datum.
Neque
enim
aliter
quam
adventu
mediatoris
complenda
erat
haec
promissio.
Atque
hic
demum
rectus
est
usus
donorum
omnium,
quae
per
Christum
percipimus,
dum
nos
ad
Christum
ipsum,
veluti
ad
fontem
deducunt.
Verum
huc
sensim
praeceditur.
Neque
enim
statim
a
principio,
Iesum
fuisse
Christum
affirmat:
sed
tantum
dicit,
hominem
fuisse
divinitus
missum
:
idque
probat
ex
miraculis.
Postea
addit,
a
morte
resurrexisse,
quum
esset
occisus.
Unde
certius
et
plenius
apparet
non
fuisse
unum
aliquem
ex
prophetis,
sed
ipsum
Dei
filium,
qui
promissus
fuerat
omnium
reparator.
Sit
ergo
hoc
primum
membrum,
Iesum
Nazarenum
hominem
fuisse,
luculentis
testimoniis
approbatum
a
Deo,
ut
sperni
quasi
vulgaris
aut
obscurus
non
deberet.
'ATcoSsSetYixevov,
vetus
interpres
non
male
reddidit
approbatum.
Ac
fallitur
Erasmus,
qui
putat
eum
secus
legisse.
Ipse
vero
Lucae
mentem
minime
expressit,
quum
vertit
exhibitum.
Nam
quum
verbum
illud
Graecis
significet
demonstrare:
unde
et
mathematici,
ano$Il*eic
vocant
argumenta,
quibus
oculis
rem
perspicue
subiiciunt:
voluit
dicere
Lucas,
Iesum
non
venisse
incognitum,
ac
sine
ullo
testimonio
vel
approbatione:
sed
in
hoc
valuisse
quae
Deus
per
illum
edidit
miracula,
ut
illustris
et
eximius
esset.
Ideo
dicit
ostensum
erga
Iudaeos:
quia
Deus
inter
illos
filium
suum
insignem
et
magnum
haberi
voluit.
Ac
si
diceret,
miracula
non
aliis
gentibus
fuisse
destinata,
sed
Iudaeis:
ut
Iesum
divinitus
sibi
missum
agnoscerent.
Virtutibus.
Miracula
tribus
istis
nominibus
designat.
Et
sane
quoniam
Deus
potentiam
in
illis
suam
novo
et
inusitato
modo
exserit,
vel
saltem
plus
admirationis
excitat,
merito
dicuntur
virtutes.
Solemus
enim,
quum
aliquid
extraordinarium
accidit,
magis
commoveri.
Qua
ratione
etiam
dicuntur
prodigia:
quoniam
obstupescere
nos
cogunt.
Signa
autem
ideo
vocantur:
quia
Dominus
mentes
homi-
|