41:37  37  IN  DANIELEM.  CAP.  VII.  38  num,  quamvis  totum  orbem  viderent  concuti,  et  ubique  graves  et  horrendas  misceri  perturbationes.  Ideo  hic  visio  Danieli  proponitur  de  quatuor  momarchiis.  Forte  magis  expediet  differre  summam,  ubi  tractare  incipiet  propheta  de  singulis  bestiis.  Quod  ad  duos  versus  primos  spectat,  tempus  somnii  observandum  est.  Antequam  enim  Persae  et  Medi  ad  se  transferrent  chaldaicum  imperium,  propheta  de  hac  re  edoctus  fuit:  ut  Iudaei  cognoscerent  impleri  aliqua  ex  parte  quod  toties  Deus  illis  pollicitus  fuerat  vel  ipsorum  patribus.  Nam  si  absque  nova  praedictione  potiti  fuissent  Babylone  hostes,  forte  Iudaei  non  tam  attenti  fuissent  ad  vaticinia,  de  quibus  tamen  certiores  pridem  facti  erant.  Ergo  voluit  illis  Deus  renovare  memoriam,  ut  quum  viderent  concidere  imperium  illud,  quod  omnes  putabant  esse  inexpugnabile,  scirent  hoc  gubernari  arcano  Dei  consilio,  et  ita  impleri,  si  non  in  solidum,  attamen  ex  parte,  quod  per  suos  prophetas  testatus  fuerat.  Dicit  se  vidisse  somnium.  Ante  quum  de  somnio  regis  Nebuchadnezer  loquutus  est,  visionis  etiam  meminit,  sed  non  pari  ratione  :  quia  increduli  videndo  non  vident.  Adspiciunt  quidem  aliquid,  sed  in  caligine,  ut  nihil  distinguant,  sed  statim  evanescant  in  suis  cogitationibus.  Diversa  fuit  prophetae  ratio:  quia  non  simpliciter  somniavit,  sed  accessit  etiam  distincta  visio,  ut  posset  cum  fructu  deinde  aliis  tradere  quod  acceperat.  Hoc  ergo  exprimit  aliquid  singulare  in  propheta.  Scimus  enim  istud  Videre  prophetis  Dei  solere  tribui,  ubi  scilicet  arcana  coeli  perspiciunt,  non  oculis  carnis,  sed  intelligentia  spiritus  et  illuminatione.  Adiungit  visiones  capitis  sui  fuisse  in  lecto,  quo  plus  ponderis  habeat  hoc  somnium,  ne  putemus  fuisse  quidquam  in  cerebro  Danielis  confusum.  Ideo  exprimit  se  composito  animo  vidisse  quod  Dominus  per  somnium  volebat  ei  notum  esse.  Postea  adiungit,  tunc  somninm  conscripsit,  summam  sermonum  exposuit.  His  verbis  docet  se  non  privatim  vidisse  somnium  sua  causa,  sed  in  communem  ecclesiae  aedificationem.  Qui  existimant  Danielem  repente  exsiliisse  e  lecto,  ne  oblivisceretur  somnii,  frivolum  et  inane  commentum  afferunt.  Potius  Daniel  voluit  testari  visionem  hanc  sibi  non  esse  propriam,  sed  communem  electo  Dei  populo:  deinde  non  modo  ore  celebrandam  esse,  sed  tradendam  posteris,  ut  perpetua  esset  eius  memoria.  Haec  igitur  duo  nobis  tenenda  sunt  :  nempe  Danielem  scripsisse  hanc  prophetiam,  ut  passim  inter  fideles  celebris  esset  cognitio  eius:  deinde  etiam  rationem  habuisse  posterorum:  et  ideo  scriptam  reliquisse  visionem.  Haec  duo  notatu  digna  sunt,  quo  maiore  studio  amplectamur  hanc  visionem:  quandoquidem  non  fuit  uni  duntaxat  homini  tradita,  sed  Deus  ministrum  elegit  Danielem,  qui  praeco  esset  ac  testis  huius  oraculi.  Deinde  colligimus  ad  nos  spectare,  non  fuisse  duntaxat  unius