[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:37  [CO  1.  37]  cuius  typus  ac  velut  umbra  iudaicum  illud  fuit.  Ideoque  diei  septimo  assignatum  erat,  qui  numerus  perfectionis [p. 62]  significationem  habet  in  scriptura.  Qua  docemur:  sabbatum  nobis  a  Deo  perpetuum  mandari  et  quod  nullo  termino  finiatur,  deinde,  nunquam  fore  ut  plene  et  ad  iustum  modum  sanctificetur  usque  ad  septimum  diem  (Hebr.  4).  Ille  vero  dies  septimus  ultimus  est  et  aeternus,  in  quem  licet  pro  parte  ingressi  simus,  quicunque  sumus  fideles,  nondum  tamen  plene  pervenimus.  Nunc  enim,  per  fidem,  nostram  in  Deo  quietem  inchoavimus,  in  qua  etiam  quotidie  progressus  facimus,  ut  tunc  tandem  perficiatur,  cum  implebitur  illud  Iesaiae  (Ies.  66),  quo  ecclesiae  Dei  promittitur  sabbatum  ex  sabbato,  nempe,  cum  erit  Deus  omnia  in  omnibus  (1  Cor.  15).  Id  et  Dominus  nobis  in  creatione  mundi  ostendit,  quam  sex  diebus  absolvit,  septimo  quievit  ab  omni  opere,  ut  eius  exemplo  ab  operibus  quoque  nostris  cessantes,  requiem  in  ipso  nostram  quaeramus,  et  ad  hoc  septimi  diei  sabbatum  assidue  aspiremus.  Quod  attinet  ad  diem  dominicum  quem  nunc  observamus,  [OS  48]  non  est  ideo  institutus  ut  prae  caeteris  illum  sanctificemus,  id  est,  sanctiorem  aestimemus.  Haec  enim  solius  Dei  praerogativa  est,  qui  dies  omnes  ex  aequo  honoravit  (Gal.  4).  Verum,  ut  ad  preces  et  laudes  Dei,  ad  audiendum  verbum,  ad  sacramentorum  usum,  ecclesia  eo  die  conveniat  (Col.  3).  In  quae  officia  quo  melius [p. 63]  studium  omne  vacui  conferamus,  cessatur  a  mechanicis  et  manuariis  operibus  ac  avocamentis  omnibus,  quae  ad  huius  vitae  rationem  pertinent.  Eiusdem  rationis  sunt  et  solemnes  alii  dies,  quibus  mysteria  salutis  nostrae  memoria  repetuntur.  Quod  si  verbum  illud  toto  animo,  ut  decet,  imbibimus  ac  per  ipsum  mortificamus  hominis  veteris  opera,  non  diebus  duntaxat  festis,  sed  omni  die  continenter  sabbatum  sanctificamus  et,  quod  hic  iubemur,  celebrare  incipimus  sabbatum  ex  sabbato.  In  summa:  non  religione  aliqua  discernimus  inter  diem  et  diem,  sed  communis  politiae  causa.  Quosdam  enim  dies  praescriptos  habemus,  non  quibus  simpliciter  feriemur,  quasi  nostra  cessatione  colatur  aut  delectetur  Deus,  sed  quia  aliquo  die  ecclesiam  convenire  oportet.  Diem  autem  certum  ac  statum  esse  refert,  ut  omnia  secundum  ordinem  et  citra  tumultum  fiant  (1  Cor.  14).  Ita  evanescunt  nugae  sophistarum,  qui  iudaica  opinione  orbem  imbuerunt:  abrogatum  esse  quod  caeremoniale  erat  in  hoc  mandato  (id  autem  vocant,  sua  lingua,  diei  septimae  taxationem)  remanere  autem  quod  morale  est,  nempe  unius  diei  observationem  in  hebdomade.  Atqui  id  nihil  aliud  est,  quam  in  Iudaeorum  contumeliam  diem  mutare,  diei  observationem  retinere. [p. 64]  Et  sane  videmus  quid  tali  doctrina  profecerint.  Qui  enim  eorum  constitutionibus  haerent,  crassa  carnalique  sabbatismi  superstitione  Iudaeos  ter  superant.  Ut  non  minus  hodie  ipsis  conveniant   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci