55:369
369
CAPUT
V.
370
quum
aliquo
misericordiae
Dei
sensu
fuerit
praeditus,
eum
simul
de
mediatore
aliquid
tenere
oportuit.
Verum
quia
occultas
et
mirificas
agendi
rationes
habet
Deus,
omissis
quae
nihil
prosunt
speculationibus!
tantum
planam
viam
salutis,
quam
nobis
ostendit,
teneamus.
13.
Haec
scripsi
vobis
credentibus
in
rumen
filii
Dei,
ut
sciatis
quod
vitam
habetis
aeternam:
et
ut
credatis
in
nomen
filii
Dei.
14.
Atque
haec
est
fiducia
quam
habemus
erga
eum,
quod
si
quid
petierimus
secundum
voluntatem
eius,
audit
nos.
15.
Si
autem
novimus
quod
audit
nos,
quum
quid
petierimus:
novimus
quod
habemus
petitiones
quas
postulavimus
ab
eo.
13.
Haec
scripsi
vobis.
Quia
quotidianos
fidei
profectus
esse
oportet:
ideo
se
iis,
qui
iam
crediderunt,
scribere
dicit,
ut
firmius
ac
certius
credant:
atque
ita
plena
vitae
aeternae
fiducia
fruantur.
Hic
ergo
doctrinae
usus
est,
non
tantum
ut
rudes
initiet
in
Christo,
sed
ut
qui
iam
eruditi
sunt,
magis
ac
magis
confirmet.
Ideo
nos
assidue
incumbere
oportet
in
studium
discendi,
ut
fides
nostra
toto
vitae
cursu
augescat.
Nam
et
multae
adhuc
infidelitatis
reliquiae
in
nobis
supersunt,
et
adeo
imbecilla
est
nostra
fides,
ut
hoc
ipsum
quod
credimus,
nondum
sit
solide
credere,
nisi
amplior
confirmatio
accedat.
Porro
operae
pretium
est
notare
quaenam
vera
sit
confirmandae
fidei
ratio:
nempe
dum
officium
et
virtus
Christi
explicatur.
Dicit
enim
apostolus
se
haec
scripsisse:
nempe
quod
non
alibi
quam
in
Christo
quaerenda
sit
vita
aeterna
:
ut
qui
iam
fideles
sunt,
credant,
hoc
est,
proficiant
credendo.
Quare
pii
doctoris
officium
est,
ut
in
fide
discipulos
confirmet,
extollere
quantum
potest
Christi
gratiam:
ut
ea
contenti
nihil
amplius
appetamus.
Hanc
quum
obscurent
modis
omnibus
ac
extenuent
papistae:
satis
hoc
uno
produnt
se
nihil
minus
curare
quam
rectam
fidei
doctrinam.
Imo
hac
causa
magis
fugiendae
sunt
eorum
scholae
quam
omnes
Scyllae
vel
Charybdes:
quia
vix
ingredi
quispiam
eas
possit
sine
certo
fidei
naufragio.
Docet
praeterea
hoc
loco
apostolus,
Christum
esse
proprium
fidei
scopum
:
et
fidei,
quam
habemus
in
eius
nomen,
annexam
esse
salutis
fiduciam.
Hic
enim
credendi
finis,
ut
Dei
filii
simus
ac
haeredes.
14.
Haec
est
fiducia.
Fidem,
cuius
meminit,
a
fructu
commendat:
vel
ostendit
in
quo
praecipue
sita
sit
fiducia:
nempe
quod
pii
intrepido
animo
Deum
invocare
audent:
sicuti
et
Paulus
loquitur
ad
Ephesios
cap.
3,
12,
quod
fide
accessus
nobis
ad
Deum
patet
cum
fiducia.
Et
ad
Romanos
8,
15,
quod
spiritus
os
nobis
reserat,
ut
clamare
non
dubitemus,
Abba,
pater.
Et
sane
si
arcemur
a
Dei
accessu,
nihil
nobis
miserius.
Rursum,
modo
hoc
Calvini
opera.
Vol.
LV.
|