[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:365  .65  CAPUT  II.  366  et  humiliati  fuerimus.  Sicut  dicit  ad  Romanos  8,  29,  electos  omnes  esse  praeordinatos  ut  configurentur  imagini  eius.  Hoc  tam  exhortandis  fidelibus  quam  consolandis  dictum  est.  Quem  enim  non  acuat  ista  exhortatio,  non  moleste  ferendas  esse  afflictiones,  quarum  tam  felix  erit  exitus?  Eadem  cogitatio  suaviter  temperat  quidquid  acerbitatis  est  in  cruce:  quia  neque  dolores,  neque  tormenta,  neque  probra,  neque  mors  horrori  nobis  esse  debent,  in  quibus  communicamus  cum  Christo:  praesertim  quum  omnia  haec  praeludia  sint  triumphi.  Suo  igitur  exemplo  pios  omnes  animat  Paulus,  ut  hilari  animo  afflictiones  pro  Christi  nomine  suscipiant,  in  quibus  iam  gustum  habent  futurae  gloriae.  Quod  si  ab  opinione  nostra  id  abhorret,  ac  crux  ipsa  adeo  nos  consternat  et  oculos  perstringit  ut  Christum  non  sentiamus:  meminerimus  hunc  clypeum  opponere,  fidelis  sermo.  Et  sane  ubi  adest  Christus,  illic  agnoscere  debemus  vitam  et  felicitatem.  Ergo  mordicus  tenenda  ista  communicatio:  quod  non  seorsum  morimur,  sed  cum  Christo,  ut  nobis  cum  eo  post  sit  communis  vita:  nos  cum  eo  pati,  ut  gloriae  simus  consortes.  Caeterum  per  mortem  intelligit  totam  illam  externam  mortificationem,  de  qua  loquitur  secundae  ad  Corinthios  4,  10.  12.  Si  negamus.  Comminatio  quoque  additur  ad  excutiendam  ignaviam.  Nihil  enim  iis  cum  Christo  esse  denuntiat,  qui  persequutionis  terrore  confessionem  nominis  eius  abiiciunt.  Quam  enim  est  indignum,  pluris  esse  nobis  caducam  hanc  mundi  vitam  quam  sacrosanctum  filii  Dei  nomen?  Et  cur  censeret  inter  suos,  qui  perfide  eum  repudiant?  Nihil  hic  valet  infirmitatis  patrocinium.  Nisi  enim  se  vanis  blanditiis  sponte  fallerent  homines,  instructi  spiritu  fortitudinis  constanter  resisterent.  Quod  flagitiose  Christum  abnegant,  id  non  infirmitatis  modo,  sed  infidelitatis  est:  quia  mundi  illecebris  excaecati,  nullam  in  regno  Dei  vitam  cernunt.  Sed  haec  doctrina  meditatione  opus  habet  magis  quam  Explicatione.  Clara  enim  sunt  Christi  verba:  Qui  me  negaverit,  negabo  et  ego  illum  (Matth.  10,  33).  Restat  ut  quisque  apud  se  reputet,  non  esse  hoc  puerile  terriculamentum,  verum  serio  pronuntiari  a  iudice,  quod  suo  tempore  verum  fuisse  constabit.  Quod  sequitur  continuo,  fidelem  manere  illum,  etiamsi  fuerimus  increduli,  hunc  habet  sensum,  nihil  filio  Dei  aut  eius  gloriae  decedere  nostra  perfidia:  quia  se  ipso  contentus,  minime  nostra  confessione  indigeat.  Ac  si  dixisset:  Deserant  Christum  qui  volent,  nihil  illi  auferunt.  Siquidem  ipsis  perditis,  integer  manet.  Quamquam  plus  exprimit,  Christum  scilicet  non  esse  nostri  similem,  ut  a  veritate  sua  desciscat.  Unde  patet,  alienari  a  Christo  quicunque  eum  abnegant.  Atque  ita  impiis  defectoribus  blanditias  j  quibus  se  demulcent,  excutit:  quia  ut  sunt  versipelles.  Christum  similiter  multiformem  et   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci