52:364
quod
patitur,
quia
ad
eorum
confirmationem
valeat.
Haec
invicta
est
martyrum
Christi
fortitudo,
dum
conscientia
bonae
causae,
quam
agunt,
eos
supra
mundum
attollit:
ut
non
tantum
corporis
dolores
et
cruciatus,
sed
quamvis
ignominiam
quasi
ex
alto
despiciant.
Imo
hac
cogitatione
erigere
se
debent
omnes
pii,
dum
evangelii
ministros
contumeliose
tractari
vident
ab
adversariis,
ne
propterea
minus
reverenter
de
doctrina
sentiant:
sed
dent
gloriam
Deo,
cuius
virtute
illam
erumpere
vident
per
omnia
mundi
obstacula.
Et
sane
nisi
nimium
carni
addicti
essemus,
sola
haec
consolatio
sufficere
nobis
in
persequutionibus
deberet:
quod
si
impiorum
saevitia
opprimimur,
nihilominus
propagatur
evangelium,
et
latius
se
diffundit.
Nam
quidquid
illi
moliantur,
adeo
non
obruunt
neque
exstinguunt
evangelii
lucem,
ut
clarius
emicet.
Libenter
ergo,
vel
saltem
placatis
animis
feramus,
tam
corpus
nostrum
quam
nomen
carcere
occlusum
teneri,
modo
perrumpat
Dei
veritas,
ac
longe
lateque
se
diffundat.
10.
Quamobrem
omnia
tolero.
Ab
effectu
demonstrat
quam
nihil
sit
in
suis
vinculis
probrosum,
quum
scilicet
electis
magnopere
sint
utilia.
Quod
se
propter
electos
tolerare
dicit,
hoe
argumento
est,
quanto
pluris
faciat
ecclesiae
aedificationem
quam
se
ipsum.
Neque
enim
mori
tantum,
sed
etiam
inter
scelestos
deputari
paratus
est,
ut
ecclesiae
salutem
promoveat.
Caeterum
idem
hoc
loco
docet
Paulus
quod
primo
capite
ad
Coloss,
v.
24,
ubi
dicit
se
implere,
quae
desunt
Christi
passionibus,
pro
corpore
eius,
quod
est
ecclesia.
Unde
papistarum
impudentia
abunde
refellitur,
qui
inde
colligunt
mortem
eius
fuisse
pro
peccatis
nostris
satisfactoriam.
Quasi
vero
aliud
morti
suae
arroget
Paulus,
quam
quod
piorum
fidem
sit
confirmatura.
Nam
mox
additur
expositio,
quum
salutem
fidelium
non
alibi
statuit
quam
in
Christo.
Sed
petat
plura
qui
volet
ex
eo
capite
quod
citavimus.
Gum
gloria
aeternae.
Hic
finis
est
salutis
quam
in
Christo
consequimur.
Salus
enim
nostra
est
Deo
vivere,
quae
incipit
a
regeneratione
nostra:
absolvitur
autem
plena
nostri
liberatione,
quum
nos
Deus
ex
mortalis
vitae
aerumnis
subductos
in
regnum
suum
colligit.
Ad
hanc
salutem
accedit
participatio
coelestis,
adeoque
divinae
gloriae.
Ergo
ut
Christi
gratiam
amplificaret,
nomen
aeternae
gloriae
saluti
apposuit.
11.
Fidelis
sermo.
Praefationem
adhibet
sententiae,
quam
mox
proferet,
quia
nihil
a
sensu
carnis
magis
est
alienum,
quam
moriendum
esse
ut
vivamus,
ac
mortem
esse
vitae
aditum.
Nam
ex
aliis
locis
colligere
licet,
Paulum
in
rebus
valde
seriis,
aut
creditu
minus
facilibus,
ita
praefari
solitum.
Summa
autein
est,
non
aliter
nos
vitae
et
gloriae
Christi
fore
socios,
nisi
prius
cum
eo
mortui
|