[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:363  363  DE  AETERNA  DEI  364  Ergo  quum  iusta  de  causa,  licet  nobis  ignota,  a  Domino  procedant  quae  scelerate  ab  bominibus  maleficia  perpetrantur,  etiamsi  reram  omnium  prima  causa  sit  eius  voluntas,  peccati  tamen  eum  esse  autoreni  nego.  Nec  vero  oblivione  tegenda  est  illa,  quam  posui,  causarum  diversitas:  quod  alia  est  propinqua,  alia  autem  remota  causa:  ut  sciamus  quam  longa  inter  aequabilem  Dei  providentiam,  et  turbulentos  hominum  impetus  sit  distantia.  Turpi  quidem  et  illiberali  calumnia  nos  gravant,  qui  Deum  peccati  autorem  fieri  obtendunt,  si  omnium,  quae  aguntur,  causa  est  eius  voluntas.  Nam  quod  homo  iniuste  perpetrat,  vel  ambitione,  vel  avaritia,  [pag.  195]  vel  libidine,  vel  pravo  quovis  alio  affectu  incitatus,  quum  Deus  iusto,  licet  occulto,  iudicio,  per  manum  eius  faciat,  non  potest  in  eum  quadrare  peccati  nomen.  Peccatum  in  homine  facit  perfidia,  crudelitas,  superbia,  intemperies,  invidia,  caecus  sui  amor,  prava  aliqua  cupiditas.  In  Deo  nihil  reperies  tale.  Semei  regem  suum  immani  petulantia  infestat.  Peccatum  apparet.  Deus  tali  ministro  ad  iustam  Davidis  humiliationem  utitur,  adeoque  tali  ferula  eum  castigat.  Quis  eum  peccati  insimulet?  Arabes  et  Sabaei  ex  aliena  substantia  praedam  rapiunt.  Manifestum  latrocinii  crimen.  Deus  servi  sui  patientiam  illorum  violentia  exercet.  Emergat  potius  ex  re  praesenti  heroica  illa  confessio:  Sit  nomen  Domini  benedictum  (Iob  1,  21),  quam  sacrilegae  obtrectationes  audiantur.  Denique,  talis  Dei  est  agendi  ratio  in  hominum  peccatis,  ut  quum  ad  eum  ventum  est,  sua  puritate  omnem  maculam  prorsus  abstergat.  Atque  hic  utilis  est  Augustini  1)  admonitio  :  in  specie  consensus  magnum  esse  interdum  Deo  cum  hominibus  dissidium:  quum  bene  vult  Deus,  quod  homines  male  volunt:  et  bene  non  vult,  quod  homines  male  nolunt:  sicut  rursum  in  specie  repugnantiae  non  male  conveniunt,  quum  bene  volunt  homines  quod  Deus  bene  non  vult,  et  bene  nolunt,  quod  Deus  bene  vult.  Optabit  filius  mortem  patris,  ut  in  haereditatem  convolet,  [pag.  196]  Eundem  et  Deus  mori  volet.2)  Voluit  Deus  Ierosolymam  excidi,  templum  profanari  et  funditus  everti,  extremis  quibusque  tormentis  vexari  Iudaeos  :  idem  optabant  Idumaei.3)  Diro  et  truculento  homini,  qui  nemini  pepercit,  ut  eadem  illi  mensura  remetiatur,  nolet  Deiis  quidquam  opis  afferri,  quum  necessitate  urgebitur.  Filius  omne  illi  pietatis  officium  negabit:  nec  eum  sublevare  volet.  Sanioribus  consiliis  filios  Heli  parere  Deus  nolebat,  quos  statutum  illi  erat  perdere  (1  Sam.  2,  2  5j.  Patrem  1)  Enchir,  ad  Laur.  cap.  101.  2)  Add.  Il  semble  bien  qu'il  y  ait  accord,  ou  il  y  a  grande  repugnance.  3)  comme  il  est  escrit  au  Pseaume  (137,  7).   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci