[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:361  361  PRAEDESTINATIONE.  362  dum  est,  Dei  voluntati,  quae  omnibus  causis  superior  est,  non  cedere,  nisi  manifesta  eius  causa  appareat.  Memoria  quidem  repetendum  est  quod  ante  dixi:  nihil  nisi  optima  ratione  facere  Deum.  Sed  quia  certissima  iustitiae  regula  est  eius  voluntas,  nobis  praecipua,  ut  ita  loquar,  rationum  omnium  ratio  esse  debet.  Nam  fidei  humilitas,  quum  ex  viva  divinae  iustitiae  reverentia  nascatur,  minime  stupida  fingenda  est.  1)  Quis  enim,  nisi  persuasionem  hanc  penitus  animo  infixam  habeat,  iustum  esse  Deum,  et  recta  [pag.  191]  eius  opera,  in  solo  eius  placito  acquiescet?  Itaque  Sorbonicum  illud  dogma,  in  quo  sibi  plaudunt  papales  theologastri,  detestor:  quod  potentiam  absolutam  Deo  affingit.2)  Solis  enim  lucem  a  calore  avellere,  imo  suum  ab  igne  calorem,  facilius  erit,  quam  Dei  potentiam  separare  a  iustitia.  Facessant  ergo  procul  a  piis  mentibus  monstrosae  illae  speculationes:  plus  aliquid  Deum  posse  quam  conveniat:  vel  eum  sine  modo  et  ratione  quidquam  agere.  Nec  vero  commentum  illud  recipio,  Deum,  quia  lege  solutus  sit,  quidquid  agat,  reprehensione  vacare.  Deum  enim  exlegem  qui  facit,  maxima  eum  gloriae  suae  parte  spoliat,  quia  rectitudinem  eius  ac  iustitiam  sepelit.  Non  quod  legi  subiectus  sit  Deus,  nisi  quatenus  ipse  sibi  lex  est.  Talis  enim  est  inter  potentiam  eius  ac  iustitiam  symmetria  et  consensus,  ut  nihil  ab  ipso  nisi  moderatum,  legitimum  et  regulare  prodeat.  Et  certe  quem  omnipotentem  praedicant  fideles,  eundem  simul  mundi  iudicem  agnoscant  necesse  est,  ut  potentiam  sensu  suo  apprehendant  iustitia  et  aequitate  temperatam.  Nondum  tamen  soluta  est  obiectio:  Si  Dei  arbitrio  geruntur  omnia,  nec  quidquam  homines  nisi  eo  volente  et  ordinante  designant,  esse  igitur  malorum  omnium  autorem.  Vera  est  illa  [pag.  192],  quae  pridem  in  scholis  obtinuit,  et  passim  celebratur  distinctio:  malum  poenae,  non  culpae  a  Deo  proficisci,  modo  dextre  intelligatur.  Sed  imperite  quidam,  ac  si  verbulo  uno  rem,  de  qua  agitur,  obruere  liceret,  hoc  ipsum  de  quo  maxime  ambigitur,  secure  praetereunt:  quomodo  extra  culpam  sit  Deus  in  eodem  opere,  quod  in  Satana  et  reprobis  tam  damnat  ipse,  quam  damnandum  ab  hominibus  pronunciat.  In  eodem  enim  opere,  non  diversis,  malum  utrumque  cernitur,  ut  Deo  iustae  punitionis  laudem,  culpam  hominibus  adscribi  necesse  sit.  Praedones  sancti  Iob  pecora  rapiunt.  Crudele  et  indignum  est  facinus.  Satan  hoc  modo  eum  ad  desperationem  sollicitat.  Magis  detestanda  machinatio.  Atqui  Iob  autorem  alium  praedicat:  Domi-  1)  une  ignorance  stupide  qui  nous  fasse  fenner  les  yeux  a  ce  que  l'Escriture  nous  monstre.  2)  Add.  qui  soit  comme  desreiglee.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci