45:36
domesticis,
unicum
esse
dominum.
Porro
quum
istam
Dei
gratiam,
de
qua
loquitur,
amplificat
ex
subito
motu
infantis,
quem
utero
gestabat,
non
dubium
est
quin
testari
velit,
se
aliquid
supernaturale
et
divinum
sensisse.
45.
Beata
quae
credidit.
Quando
ex
superiore
Lucae
testimonio
constat,
arcano
spiritus
impulsu
loquutam
esse
Elisabeth,
ille
spiritus
est,
qui
Mariam,
eo
quod
credidit,
beatam
esse
pronuntiat,
et
Mariae
fidem
laudando
generaliter
admonet,
ubi
sita
sit
vera
hominum
felicitas.
Felix
Maria,
quae
Dei
promissionem
corde
amplexa
sibi
totique
mundo
salutem
concepit
ac
peperit.
Hoc
illi
speciale:
sed
quia
nulla
nobis
iustitiae,
vitae,
aut
ullius
boni
gutta
suppetit,
nisi
quantum
verbo
suo
Dominus
offert,
una
est
fides
quae
ab
extrema
inopia
et
miseria
ereptos
verae
felicitatis
nos
facit
compotes.
Et
magnum
pondus
inest
huic
membro,
quia
complementum
erit
omnibus,
quae
dicta
sunt.
Sensus
enim
est,
fide
locum
dari
promissionibus
divinis,
ut
suum
in
nobis
effectum
obtineant.
Certum
quidem
est,
non
pendere
ex
hominum
arbitrio
Dei
veritatem,
quin
potius
verum
est
illud
(Rom.
3,
4),
Deum
perpetuo
veracem
manere,
quamvis
totus
mundus
(qui
incredulus
est
ac
mendax)
illius
fidem
labefactare
conetur:
sed
quia
indigni
sunt
increduli,
qui
promissionum
fructum
percipiant,
ideo
docet
scriptura,
fide
tantum
efficaces
esse
in
salutem
nostram.
Offert
enim
Deus
sua
beneficia
promiscue
omnibus,
fides
autem
sinum
ad
ea
recipienda
expandit:
incredulitas
autem
excidere
patitur,
ne
ad
nos
usque
perveniant.
Si
qua
fuisset
Mariae
incredulitas,
obstare
tamen
Deo
non
poterat,
quin
opus
suum
compleret
alio
quo
visum
esset
modo.
Sed
beata
dicitur,
quae
oblatam
sibi
benedictionem
fide
recipiens
Deo
viam
patefecit
ad
complendum
opus
suum,
sicuti
rursum
incredulitas
ianuam
illi
claudit
manumque
eius
ab
opere
arcet,
ne
salvificam
sentiant,
qui
ipsam
fraudant
virtutis
suae
laude.
Notanda
est
etiam
relatio
inter
verbum
et
fidem,
unde
colligimus,
quid
sit
credere:
nempe,
dum
loquenti
Deo
subscribimus,
certoque
statuimus,
quod
nobis
promittit
facturum
esse.
Particula
a
Domino
tantundem
valet
atque
Ex
parte
Dei,
ut
vulgo
barbari
loquuntur.
Promissio
enim
per
angelum
allata
fuerat,
sed
prodierat
a
solo
Deo.
Unde
colligimus,
sive
angelorum
sive
hominum
ministerio
utatur
Deus,
velle
tamen
non
minus
honoris
verbo
suo
deferri
quam
si
palam
ipse
e
coelo
descenderet.
LUC.
I.
46.
Et
ait
Maria:
Magnificat
anima
mea
Dominum,
47.
Et
exsultavit
spiritus
meus
in
Deo
servator
e
meo,
48.
Quia
respexit
ad
humilitatem
ancillae
suae:
ecce
enim
ex
hoc
tempore
beatam
|