24:36
missum.
Itaque
nihil
mirum
si
aeternus
Dei
sermo,
unius
cum
patre
deitatis
et
essentiae,
nomen
angeli
mutuatus
sit
futurae
legationis
respectu.
De
visione,
magna
est
opinionum
varietas.
Nimis
violenti
sunt
allegoristae,
qui
ex
rubo
faciunt
corpus
Christi,
quod
coelestis
maiestas
non
consumpsit,
quum
sibi
elegit
pro
domicilio.
Coacte
etiam
alii
hoc
torquent
ad
praefractum
gentis
ingenium,
quod
similes
fuerint
Israelitae
spinis,
quae
igni
non
cedunt.
Verum
ubi
germanus
sensus
in
medium
prolatus
fuerit,
alienos
refellere
non
erit
necessarium.
Conveniunt
autem
optime
haec
visio
et
altera
prior
quae
oblata
fuerat
Abrahae
(Gen.
15,
17).
Vidit
ille
lampadem
fulgentem
in
medio
fornacis
caliginosae.
Ratio
exprimitur,
quod
Deus
populum
suum
in
tenebris
exstingui
non
sinet.
Eadem
analogia
respondet
rubo
suam
integritatem
retinenti
in
media
flamma.
Rubi
species
erat
in
humili
et
contempto
populo.
Igni
non
absimilis
erat
tyrannica
oppressio,
quae
consumptionem
secum
traxisset,
nisi
mirabiliter
obstitisset
Deus.
Itaque
Dei
praesentia
rubetum
ab
incendio
incolume
evasit,
sicuti
in
Psalmo
46,
4
dicitur,
quamvis
ecclesiam
impetant
turbulenti
fluctus,
qui
naufragium
minantur,
ipsam
tamen
non
moveri:
quia
Deus
in
medio
eius
habitat.
Sic
apte
repraesentata
fuit
populi
immaniter
afflicti
imago,
qui
totus
igne
correptus
ardorem
quidem
sentiebat,
sed
absque
clade:
quia
praesenti
Dei
auxilio
custodiebatur.
3.
Dixit
itaque
Moses:
Divertam,
Certum
est
religione
tactum
fuisse
Mosis
animum,
non
temere,
sed
divino
instinctu.
Quanquam
nondum
visionibus
assueverat,
agnoscit
tamen
non
inane
esse
spectrum,
sed
mysterium
aliquod
notari
spectaculo
illo,
cuius
cognitio
minime
sibi
esset
negligenda,
ad
quam
divinitus
vocabatur.
In
quo
etiam
notanda
est
eius
docilitas,
ubi
propius
accedit
ad
discendum.
Saepe
enim
accidit
ut
frustra
Deus
nobis
occurrat,
quia
tantam
gratiam
maligne
respuimus.
Ideo
discamus
Mosis
exemplo,
quoties
signo
aliquo
nos
ad
se
Deus
invitat,
sedulo
attendere,
ne
socordia
nostra
lux
oblata
suffocetur.
Quum
vero
magnam
visionem
appellat,
inde
colligimus,
arcana
inspiratione
fuisse
edoctum
de
altitudine
mysterii
quod
nondum
innotuerat.
Sed
Deus
hoc
modo
eius
animum
ad
reverentiam
paravit,
quo
celerius
proficeret.
4.
Vocavitque
eum
Deus
e
medio
rubi.
Primo
loco
observent
lectores
quod
omnibus
fere
visionibus
commune
est,
non
fuisse
mutum
spectaculum
sancto
viro
territando,
sed
additam
fuisse
simul
doctrinam
quae
eius
mentem
colligeret.
Nulla
enim
signorum
esset
utilitas,
si
suspensos
tenerent
eorum
a
quibus
cernuntur
sensus.
Caeterum
quamvis
servum
suum
obstupefacere
nolit
Deus,
reverentiam
tamen
futuro
suo
sermoni
et
autoritatem
conciliat
duobus
modis:
quia
Mosen
bis
nomine
compellans,
in
eius
animum
|