52:355
355
EPIST.
PAULI
AD
TIMOTHEUM
II
356
quibus
detinebatur
aliquid
de
sua
autoritate
minuerent,
duobus
argumentis
contra
pugnat.
Causam
enim
sibi
gloriosam
potius
quam
turpem
esse
ostendit:
quia
non
ob
maleficium
aliquod
vinctus
sit,
sed
quod
Deo
vocanti
sit
obsequutus.
Est
autem
incredibile
solatium,
quum
possumus
bonam
conscientiam
iniquis
hominum
iudiciis
opponere.
Secundo
a
spe
prosperi
eventus
argumentatur,
nihil
esse
in
suis
vinculis
pudendum.
Hoc
praesidio
quisquis
munitus
erit,
poterit
maximas
quasque
tentationes
superare.
Et
quum
se
pudefieri
negat,
alios
animat
suo
exemplo
ad
eandem
fortitudinem.
Novi
enim
cui
crediderim.
Hoc
unicum
est
asylum
quo
se
recipere
debent
omnes
pii,
quoties
eos
mundus
habet
pro
damnatis
et
desperatis:
ut
scilicet
satis
habeant
quod
Deo
probantur.
Quis
enim
finis
si
ab
hominibus
pendeant?
Atque
hinc
colligendum
est
quantum
ab
opinione
distet
fides:
quia
quum
dicit
Paulus,
novi
cui
crediderim,
significat
nequaquam
sufficere
si
credas,
nisi
Deum
habeas
autorem
:
atque
eius
rei
tibi
constet
certitudo.
Fides
ergo
neque
hominum
autoritate
nititur,
neque
ita
in
Deum
recumbit
ut
haesitet:
sed
cum
scientia
coniuncta
esse
debet.
Alioqui
parum
esset
firma
adversus
innumeros
Satanae
insultus.
Cui
autem
cum
Paulo
constat
haec
scientia,
is
experietur
non
frustra
vocari
fidem
nostram
victoriam,
qua
mundus
vincitur
:
nec
frustra
dictum
esse
a
Christo
(Matth.
16,
18),
Portae
inferorum
non
praevalebunt.
Is,
inquam,
inter
omnes
procellas
et
tempestates
tranquillus
quiescet,
cui
hoc
erit
constitutum,
Deum,
qui
mentiri
ac
fallere
nequit,
loquutum
esse,
ac
indubie
prae
staturum
quod
promisit.
Rursum
si
cui
non
erit
obsignata
haec
veritas,
instar
arundinis
huc
et
illuc
perpetuo
nutabit.
Proinde
hic
locus
observatione
dignus
est:
quia
optime
exprimit
vim
fidei,
quum
docet
eam
gloriam
nos
debere
Deo
tribuere
in
rebus
maxime
deploratis,
ut
non
dubitemus
ipsum
fore
veracem
ac
fidelem:
deinde
quum
docet
in
verbo
perinde
esse
ac
quiescendum,
ac
si
Deus
e
coelo
nobis
apparuisset.
Nam
quisquis
hac
persuasione
non
est
instructus,
nihil
tenet.
Semper
autem
meminerimus
Paulum
non
in
umbra
philosophari,
sed
quasi
in
re
praesenti
constitutum
serio
testari
quid
yaleat
aeternae
vitae
fiducia.
Persuasus
sum
quod
potens
sit.
Quoniam
periculorum
vis
et
magnitudo
nos
saepe
consternant,
yel
saltem
ad
diffidentiam
sollicitant
animos
nostros:
ideo
necesse
est
hoc
clypeo
nos
munitos
esse,
satis
in
Dei
virtute
nobis
esse
praesidii.
Quemadmodum
Christus
ubi
nos
securos
esse
iubet,
hoc
utitur
argumento,
Pater,
qui
vos
mihi
dedit,
maior
omnibus
est
(Iohan.
10,
29).
Quo
significat
nos
esse
extra
periculum,
quum
Dominus,
qui
nos
in
tutelam
suam
recepit,
ad
resistendum
abunde
sit
potens.
Non
audet
quidem
Satan
recta
hanc
cogitationem
in-
|