49:354
bus
ita
fideliter
perfunctum
fuisse
apud
Corinthios,
ut
nihil
desiderari
possit
in
eius
ministerio:
proinde
quicunque
succedent,
non
aliter
posse
bona
fide
servire
Domino,
nec
audiendos
esse
pro
Christi
ministris,
nisi
illius
doctrinae
suam
coaptare
studeant
,
ac
retineant
fundamentum
quod
posuit
Hinc
colligimus,
non
esse
fideles
operarios
ad
aedificandam
ecclesiam,
sed
potius
eius
dissipatores,
qui
dum
succedunt
veris
ministris
non
se
accommodare
student
eorum
'
doctrinae,
ac
persequi
quod
bene
inchoatum
est,
adeo
ut
prorsus
appareat,
nihil
eos
novi
operis
aggredi.
Quid
enim
perniciosius
quam
fideles
probe
institutos
in
pura
doctrina
turbare
novo
genere
docendi,
ut
fundamenti
incerti
vacillent?
Haec
porro
est
doctrina
fundamentalis,
quam
labefactari
nefas
est,
ut
Christum
discamus.
Christus
enim
unicum
est
ecclesiae
fundamentum:
at
multi
sunt,
qui
nomen
Christi
quum
obtendunt,
radicitus
evellunt
universam
Dei
veritatem.
Videndum
est
igitur
quomodo
rite
super
Christum
aedificetur
ecclesia
:
nempe
si
ipse
solus
statuitur
pro
iustitia,
redemptione,
sanctificatione,
sapientia,
satisfactione,
purgatione,
vita
denique
et
gloria:
aut,
si
brevius
malis,
si
talis
praedicatur,
ut
intelligatur
eius
officium
ac
virtus,
sicuti
habuimus
in
fine
primi
capitis.
Quod
si
Christus
utcunque
agnoscitur
et
vocatur
nomine
redemptor,
interim
alibi
quaeritur
iustitia,
sanctificatio
et
salus:
depellitur
a
fundamento,
et
adulterini
lapides
in
eius
locum
subrogantur:
quemadmodum
faciunt
papistae,
qui
omnibus
fere
ornamentis
ipsum
spoliant,
nudum
prope
nomen
illi
relinquentes.
Longe
ergo
absunt
tales
ut
in
Christo
sint
fundati.
Nam
quum
ideo
sit
fundamentum
ecclesiae
Christus,
quia
unica
est
causa
salutis
et
vitae
aeternae,
quia
in
eo
Deum
patrem
cognoscimus,
quia
in
ipso
habemus
bonorum
omnium
fontem:
nisi
talis
agnoscitur,
iam
fundamentum
esse
desinit.
Sed
quaeritur,
an
Christus
pars
sit
tantum,
aut
principium
doctrinae
salutaris
:
sicut
aedificii
tantum
pars
est
fundamentum.
Nam
si
ita
esset,
inchoarentur
tantum
fideles
in
Christo,
extra
eum
absolverentur
:
atqui
videtur
hoc
Paulus
innuere.
Respondeo,
non
esse
hunc
sensum
verborum
:
alioqui
pugnaret
ipse
secum,
dum
alibi
(Coloss.
2,
3)
dicit,
omnes
thesauros
sapientiae
et
scientiae
in
ipso
esse
absconditos.
Qui
ergo
Christum
didicit,
in
tota
coelesti
doctrina
iam
est
absolutus.
Sed
quum
ministerium
Pauli
spectasset
ad
fundandos
Corinthios,
magis
quam
ad
erigendum
inter
eos
summum
aedificii
culmen:
quid
egerit
duntaxat
hic
docet,
nempe
Christum
pure
fuisse
a
se
praedicatum.
Ideo
respectu
sui
fundamentum
vocat:
non
tamen
a
reliquo
aedificio
propterea
eum
excindit.
Denique
non
opponit
Paulus
Christi
notitiae
ullam
doctrinae
speciem,
sed
potius
relatio
est
inter
ipsum
et
reliquos
ministros.
|