8:352
nas
intentae
sint:
quia
simul
atque
inde
deflexerint,
nulla
restabit
ad
Dei
timorem
eruditio,
nullus
fidei
profectus.
At
vero
qui
Dei
omnipotentiam
in
speculo
verbi
eius
intuebitur,
tum
promissionibus
eius
fretus
supra
innumera
mundi
pericula
se
fidei
alis
eriget:
tum
minis
subactus
se
coram
totidem
ferulis
humiliabit.
Quod
cum
suis
mediis
considerandam
esse
dixi
Dei
providentiam,
hunc
habet
sensum:
si
quis
in
extremo
discrimine
laborantibus
opem
tulerit,
non
humana
est,
sed
divina
per
manum
hominis
liberatio.
Sol
oritur
quotidie,
sed
Deus
est
qui
orbem
terrae
illustrat.
Producit
terra
fruges,
sed
Deus
est
qui
panem
suppeditat,
et
pani
inspirat
vigorem
ad
nos
alendos.
In
summa,
quum
inferiores
causae,
tanquam
vela,
Deum
e
conspectu
nostro
[pag.
174]
subducere
ut
plurimum
soleant:
fidei
oculo
altius
penetrandum
est,
ut
Dei
manum
in
his
organis
operantem
cernat.
Absque
mediis
quomodo
locus
dandus
sit
providentiae
Dei
exemplo
suo
Christus
docuit,
quum
Satanae
insultum
hoc
clypeo
repelleret:
Non
in
solo
pane
vivit
homo,
sed
in
omni
verbo
quod
egreditur
ex
ore
Dei
(Matth.
4,
4).
Nam
quia
virtutem
Dei
sciebat
nullius
externi
adminiculi
indigam
esse:
tam
sine
pane
suffecturam
colligit,
quam
se
benigne
exserit
per
panem.
Cavendum
itaque,
ne
inferioribus
mediis
ita
simus
affixi,
quin
Dei
manus
omni
subsidio
nudata
per
se
nobis
abunde
sufficiat.
Contra
media,
quam
meretur
gloriam
apud
nos
obtinet
Dei
providentia,
quum
illam
obstaculis
omnibus
superiorem
fore
persuasi,
*)
cunctas
formidines
hac
una
fiducia
vincimus.
Atque
haec
vera
est
palaestra,
in
qua
fidem
nostram
Deus
exercet,
quum
totidem
se
obstacula
ingerunt,
ad
impediendum
eius
consilium,
quot
sursum
et
deorsum
apparent
in
coelo
creaturae.
Quid
autem
tunc
agendum?
Nempe
si
ad
divinae
potentiae
altitudinem
conscendat
fides,
omnia
quae
contra
niti
videntur
agendi
media,
non
magno
negotio
expugnabit.
Quisquis
se
intra
has
metas
continuerit,
nec
tortuosis
speculationibus
se
impediet,
nec
quia
divinitus
omnia
fieri
audiet
inde
praetextum
captabit
ignaviae,
nec
desperatione
[pag.
175]
concidet,
nec
ad
frivolas
nugas
provolabit,
et
Dei
maiestate
indignas.
Nunc
tamen
propius
excutienda
est
quaestio,
unde
exoriuntur
pugnae.
Non
quod
Dei
providentia
rite,
ut
decebat,
cognita,
eas
ex
se
gignat:
sed
quia
in
reputandis
Dei
operibus
humana
ratio,
quum
caecutiat,
simul
ad
rixandum
prosilit.2)
Quanquam
mirum
non
est,
si
carni
parum
consentanea
sint
Dei
consilia,
quae
ex
coelorum
altitudine
1)
Add.
et
quand
toute
creature
s'esleveroit
contre
Dieu,
qu'il
en
viendra
bien
a
bout
pour
executer
son
vouloir.
2)
.
.
.
.
selon
qu'elle
est
lousche,
voire
demy
aveugle,
.
.
.
si
tost
qu'elle
s'y
trouble,
s'escarmousche
quant
et
quant
et
se
rue
a
tort
et
a
travers.
|