52:352  crucem  horrebit  ac  refugiet,  semper  eum  pudebit  evangelii.  Quare  non  immerito  Paulus,  dum  hortatur  ad  fiduciam  confessionis,  ne  frustra  id  faciat,  simul  etiam  concionatur  de  crucis  tolerantia.  Et  addit,  secundum  p  o  t  e  n  t  i  am  Dei:  quia  statim  alioqui  succumberemus,  nisi  ille  nos  attolleret.  Et  continet  haec  particula  tam  admonitionem  quam  consolationem.  Admonitio  est  ut  oculos  a  praesenti  infirmitate  avertat,  et  fultus  Dei  auxilio  supra  vires  audeat  ac  nitatur.  Consolatio  est  quod  si  quid  propter  evangelium  patimur,  Deus  aderit  liberator,  cuius  virtute  futuri  simus  victores.  9.  Qui  nos  servavit,  ete.  Ex  beneficii  magnitudine  ostendit  quantum  debeamus  Deo.  Salus  enim,  qua  nos  dignatus  est,  quidquid  in  hoc  mundo  sustinendum  est  malorum,  facile  absorbet.  Serv  a  n  d  i  ,  aut  salvandi  verbum  tametsi  generale  est,  hic  tamen  pro  loci  circumstantia  ad  aeternam  salutem  restringitur.  Itaque  nimium  ingratos  fore  significat,  quicunque  salutem  per  Christum  adepti  non  caducam  nec  fluxam,  sed  aeternam,  vitae  suae  evanidae  aut  honori  pepercerint  potius  quam  redemptorem  suum  agnoscerent.  Salutis  obsignationem  ponit  in  vocatione.  Sicuti  enim  in  morte  Christi  perfecta  est  salus  hominum:  ita  Deus  per  evangelium  facit  nos  illius  compotes.  Et  sancta  nominatur  vocatio,  amplificandi  causa.  Hoc  vero  diligenter  notandum  est:  quia  sicut  non  alibi  quam  in  Christo  quaerenda  est  salus:  ita  rursum  sine  fructu  mortuus  esset  ac  resurrexisset,  nisi  quatenus  in  huius  gratiae  societatem  nos  vocat.  Postquam  ergo  salutem  nobis  peperit,  restat  hoc  secundum,  ut  nos  in  corpus  suum  inserens,  bona  sua  nobis  fruenda  communicet.  Non  secundum  opera.  Originem  tam  vocationis  nostrae  quam  totius  salutis  designat.  Non  enim  erant  nobis  opera  quibus  Deum  prae  veniremus:  sed  totum  a  gratuito  eius  proposito  et  electione  pendet.  Nam  in  duobus  verbis,  proposito  et  g  r  a  t  i  a  ,  est  hypallage:  ac  posterius  in  epithetum  resolvi  debet,  ac  si  dixisset  gratuitum.  Quamquam  enim  propositum  solet  Paulus  accipere  pro  arcano  Dei  consilio,  cuius  causa  est  penes  ipsum:  maioris  tamen  explicationis  causa  adiicere  voluit  gratiam,  quo  certius  omnem  operum  respectum  excluderet.  Et  ipsa  antithesis  satis  aperte  clamat  non  esse  locum  operibus,  ubi  regnat  Dei  gratia:  praesertim  ubi  ad  Dei  electionem  revocamur,  qua  Deus  nondum  natos  antevertit.  Qua  de  re  plura  ad  Ephesios  capite  1,  nunc  enim  breviter  tantum  attingo  quae  illic  copiosius  tractavi.  Quae  data  est  Ab  ordine  temporis  argumentatur,  nobis  salutem  gratis  esse  datam,  quam  minime  eramus  promeriti.  Nam  si  ante  mundi  creationem  elegit  nos  Deus,  non  potuit  operum  habere  rationem,  quae  nulla  erant  quum  nondum  essemus  ipsi.  Nam  quod  sophistae  cavillantur,  Deum  operi-