[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:351  351  EPIST.  PAULI  AD  CORINTHIOS  I  352  gata  verbo  hominis,  sed  quia  sic  in  ministerio  a  se  instituto  potentiam  suam  exserit  Christus,  ut  appareat  non  frustra  fuisse  institutum.  Hoc  modo  nihil  sibi  tollit  vel  derogat  quod  ad  hominem  transferatur:  neque  enim  ipse  separatur  a  ministro,  sed  potius  vis  eius  in  ministro  efficax  praedicatur.  Verum  quoniam,  qua  sumus  pravitate  iudicii,  interdum  hac  occasione  abutimur  ad  homines  nimium  offerendos,  discernere  opus  est  ad  corrigendum  hoc  vitium:  ac  seorsum  quidem  ab  una  parte  Dominus,  ab  altera  minister  collocandus:  tunc  apparet  quam  egenus  sit  homo  in  se  ipeo,  quantum  omni  efficacia  destitutus.  Proinde  hoc  loco  sciamus  ministros  cum  Domino  conferri,  et  comparationis  huius  causam  esse,  quod  homines,  maligni  gratiae  Dei  aestimatores,  nimium  prodigi  sunt  in  ministris  extollendis:  adeoque  Deo  praeripiunt  quod  ad  ipsos  transferant.  Quamquam  optimum  temperamentum  semper  retinet:  nam  quum  dicit  Deum  i  n  c  r  e  m  e  n  t  um  d  a  r  e  ,  eo  significat  hominum  ipsorum  laborem  non  carere  successu.  Eandem  et  in  sacramentis  rationem  esse  alibi  videbimus.  Tametsi  ergo  nostrum  laborem  in  agro  suo  excolendo  non  respuit  coelestis  pater,  nec  infructuosum  esse  sinit:  a  sola  tamen  benedictione  sua  pendere  vult  eius  successum,  ut  laus  integra  apud  se  maneat.  Quare  si  quid  prodesse  volumus,  laborando,  conando,  instando,  sciamus  nos  nihil  profecturos,  nisi  laborem  ipse  nostrum,  conatus  nostros,  assiduitatem  prosperet,  ut  nos  et  quidquid  agimus,  commendemus  eius  gratiae.  8.  Qui  autem  plantat  et  qui  rigat,  unum  sunt.  Alia  etiam  ratione  docet,  Corinthios  perperam  abuti  ad  suas  sectas  et  factiones  doctorum  nominibus,  qui  iunctis  viribus  unum  moliantur:  neque  divelli  aut  distrahi  ullo  modo  possint,  nisi  ut  simul  ab  officio  deficiant.  Unum  sunt  (inquit),  hoc  est,  ita  coniuncti,  ut  separationem  non  admittat  eorum  coniunctio:  quia  et  unus  omnibus  propositus  esse  debet  finis,  et  uni  Domino  serviunt,  et  in  eodem  opere  versantur.  Ergo  si  fideliter  agro  Domini  excolendo  operam  suam  impendant,  colent  unitatem,  et  mutua  communicatione  alius  alium  iuvabit:  tantum  abest  ut  eorum  nomina  vexilla  sint  ad  excitandas  concertationes.  Pulcher  locus  exhortandis  ad  concordiam  ministris.  Interea  tamen  oblique  perstringit  ambitiosos  illos  doctores,  qui,  quum  dissidiis  causam  praeberent,  eo  ipso  prodebant  se  non  esse  Christi  servos,  sed  inanis  gloriae  mancipia:  se  non  plantando  vel  rigando  dare  operam,  sed  potius  eradicando  et  urendo.  Quisque  propriam  mercedem.  Hic  docet  quem  in  finem  respicere  debeant  omnes  ministri:  non  ut  applausus  populi  aucupentur,  sed  ut  Domino  placeant.  Atque  id  facit  ut  ambitiosos  illos  doctores,  qui  inebriati  mundi  gloria  nihil  aliud  cogitabant,  revocet  ad  Dei  tribunal  et  Corinthios  admoneat   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci