[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:350  putrefactum  germinare?  Ita  verbum  Domini  semen  est  suapte  natura  foecundum:  ministri  sunt  veluti  cultores,  qui  arant  et  seminant:  sequuntur  deinde  alia  adminicula,  ut  quum  rivuli  ducuntur.  Has  quoque  partes  ministri  sustinent,  dum  semine  in  terram  iacto  terram  ipsam,  quantum  in  se  est,  adiuvant,  donec  producat  quod  concepit:  sed  facere  ut  labor  eorum  fructificet,  id  vero  divinae  gratiae  miraculum  est,  non  opus  humanae  industriae.  Observa  autem  hoc  loco  quam  necessaria  sit  verbi  praedicatio  et  quam  necessaria  eius  perpetuitas.  Nihilo  sane  difficilius  esset  Deo  terram  absque  hominum  diligentia  benedicere,  ut  victum  sponte  proferret,  quam  multa  hominum  sedulitate  magnisque  sudoribus  et  molestiis  elicere,  vel  potius  exprimere  eius  proventus:  sed  quia  Dominus  ita  ordinavit,  ut  laboret  homo,  terra  autem  eius  culturae  respondeat,  hoc  agamus.  Ita  nihil  Deo  obstat  quominus  possit  dormientibus  fidem  inspirare,  si  velit,  citra  hominum  operam  :  sed  aliter  decrevit,  nempe  ut  gigneretur  fides  ex  auditu.  Qui  igitur  hoc  medio  praeterito  ad  fidem  se  pervenire  confidit,  perinde  facit  ac  si  agricolae,  abiecto  aratro,  neglecta  satione,  tota  cultura  relicta,  hiantes  a  coelo  pastum  expeterent.  Quod  ad  continuationem  spectat,  videmus  quid  hic  dicat  Paulus:  sationem  scilicet  non  sufficere,  nisi  novis  subinde  adminiculis  provehatur.  Qui  ergo  semen  iam  recepit,  rigatione  adhuc  opus  habet:  nec  desinendum  est  donec  ad  maturitatem  perventum  fuerit:  hoc  est,  usque  ad  finem  vitae.  Apollos  ergo,  qui  Paulo  successit  Corinthi  in  verbi  ministerio,  dicitur  rigasse  quod  hic  seminaverat.  7.  Neque  qui  plantat,  est  aliquid.  Atqui  ex  iam  dictis  liquet  non  esse  nullius  momenti  eorum  laborem.  Videndum  ergo  cur  sic  extenuet  Paulus:  ac  primo  quidem  notare  convenit,  dupliciter  eum  de  ministris,  sicuti  de  sacramentis,  solere  loqui.  Nam  aliquando  ministrum  considerat,  ut  est  a  Domino  ordinatus  ad  regenerandas  primum,  deinde  pascendas  animas  in  vitam  aeternam,  ad  remittenda  peccata,  ad  renovandas  hominum  mentes,  ad  erigendum  Christi  regnum,  et  Satanae  destruendum:  et  tunc  non  modo  plantandi  et  rigandi  officium  illi  assignat,  sed  etiam  eum  ornat  spiritus  sancti  virtute,  ne  inefficax  sit  eius  labor.  Ita  alibi  (2.  Corin.  3,  6)  se  appellat  ministrum  spiritus,  non  literae,  qui  verbum  Domini  cordibus  inscribat.  Aliquando  autem  ministrum  considerat  ut  est  servus,  non  dominus:  ut  est  organum,  non  manus:  ut  denique  bomo  est,  non  Deus.  Et  tunc  nihil  illi  praeter  operam  relinquit,  et  quidem  emortuam  inanemque  actionis,  nisi  eam  Dominus  spiritu  suo  efficacem  reddat.  Ratio  est,  quia  ubi  de  ministerio  simpliciter  agitur,  non  tantum  hominem  debemus  respicere,  sed  Deum  quoque  in  ipso  agentem  per  spiritus  gratiam:  non  quia  spiritus  gratia  perpetuo  sit  alii-  25*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci