7:35
35
ARTICULI
FACULTATIS
PARISIENSIS
36
18,
20).
Ergo
non
quibuslibet
conciliis
indifferenter
habenda
est
fides:
sed
illis
demum,
quae
congregata
fuisse
in
nomine
Christi
constabit.
Clamant
prophetae:
A
propheta
usque
ad
sacerdotem
quisque
sequitur
mendacium
(Ier.
6,
13).
Item:
Speculatores
eius
caeci
omnes,
pastores
nihil
intelligunt
(Ies.
56,
10).
Item:
Coniuratio
prophetarum
in
medio
eius,
sicut
leonum
rapientium
praedam:
sacerdotes
eius
violaverunt
legem,
profanaverunt
sancta
(Ez.
22,
25).
Quum
huic
malo
obnoxia
fuerit
ecclesia
israelitica,
quae
vera
erat
ecclesia
Dei,
cur
non
idem
nobis
contingeret?
Quin
etiam
hoc
futurum
denunciarunt
apostoli:
Quemadmodum
fuerunt
in
veteri
populo
pseudoprophetae:
ita
in
vobis
erunt
falsi
doctores
(2
Petr.
2,
1).
Sic
ergo
constituimus:
concilium,
quod
in
Christi
nomine
congregatum
est,
gubernari
a
spiritu
sancto,
et
eius
directione
duci
in
veritatem.
Quibus
autem
non
praesidet
Christus,
ea
regi
proprio
sensu:
et
ita
nihil
posse
quam
errare,
et
in
errorem
ducere.
Constituimus
praeterea,
quaedam
sic
regi
Dei
spiritu
initio,
ut
postea
obrepat
carnis
studium,
quo
a
veritate
deflectant.
Solus
enim
Christus
est,
in
quo
residet
plenitudo
spiritus:
unicuique
hominum
datur
gratia
ad
mensuram
(Ioann.
1,
16;
1
Cor.
12,
5.
27;
Ephes.
4,
7).
ARTICULUS
XXIII.
De
primatu
sedis
Romanae.
Nec
minus
certum,
unum
esse
iure
divino
summum,
in
ecclesia
Christi
militante
pontificem,
cui
omnes
Christiani
parere
tenentur:
qui
quidem
potestatem
habet
et
indulgentias
conferendi.
Probatur
sic:
Quia
dictum
est
Petro:
Tu
es
Petrus,
et
super
hanc
petram,
ete.
Quod
autem
Lutherani
dicunt,
Petrum
illic
laudari
tanquam
unum
ex
numero
fidelium:
et
petram,
quae
debet
esse
fundamentum
ecclesiae,
dicunt
esse
Christum,
quia
Petrus
non
fuisset
bonum
fundamentum,
quando
Christum
abnegavit,
et
quia
secundum
Paulum,
nemo
potest
aliud
fundamentum
ponere
a
Christo:
nunquam
illis
concedas.
Quia
quum
diversa
interpretatio
sit
in
favorem
Romanae
sedis,
nota
est
regula
iuris,
quod
favores
debent
ampliari.1)
Habent
quoque
aliam
replicam.
Scilicet
quod
posito
casu,
quod
dedisset
Christus
primatum
Petro,
non
sequitur
tamen,
quod
dederit
successoribus:
nisi
velint
etiam
omnes
vocari
Satanae.
Quia
dictum
est
Petro
:
Tu
es
Satan.
Dicunt
enim,
quod
si
succedunt
in
1)
les
faveurs
doyvent
estre
estendues
au
long
et
au
large.
|